грузі́ць, гружу́, гру́зіш, гру́зіць; гру́жаны; незак.

1. што кім-чым. Напаўняць грузам.

Г. баржу дрывамі.

2. каго-што. Складваць груз куды-н., змяшчаць у якасці грузу.

Г. скаціну ў вагоны.

|| зак. нагрузі́ць, -гружу́, -гру́зіш, -гру́зіць; -гру́жаны, загрузі́ць, -гружу́, -гру́зіш, -гру́зіць; -гру́жаны і пагрузі́ць, -гружу́, -гру́зіш, -гру́зіць; -гру́жаны (да 2 знач.).

|| наз. пагру́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

umbrella [ʌmˈbrelə] n.

1. парасо́н;

put up/take down an umbrella раскрыва́ць/скла́дваць парасо́н

2. прыкрыццё, укрыццё, схо́вішча; шы́рма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Скід ‘узараны загон з двайной баразной пасярэдзіне, склад’ (лёзн., Яшк.; полац., Нар. лекс.). Да скідваць, аналагічна склад 3 (гл.) < складваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

salt​3 [sɔ:lt] v. салі́ць; засо́льваць;

salted beef засо́леная я́лавічына

salt away [ˌsɔ:ltəˈweɪ] phr. v. збіра́ць гро́шы; скла́дваць гро́шы ў скарбо́нку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Схі́лкі ’маршчыны’, схі́лачкі ’складачкі’ (смарг., Сл. ПЗБ). Дэрыват ад схіліць, гл. хіліць ’згібаць, складваць’, да семантыкі параўн. балг. хи́ля се ’ўхмыляцца, усміхацца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

summíeren

1.

vt падсумо́ўваць, скла́дваць

2.

(sich) нако́плівацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áufspeichern

vt скла́дваць у сві́ран; назапа́шваць, запа́сіць, збіра́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

грузі́ць, гружу, грузіш, грузіць; незак., каго-што.

1. Напаўняць што‑н. грузам (у 2 знач.); нагружаць. Грузіць баржы. □ Партызаны фарбавалі судна, грузілі яго дрывамі. Лынькоў.

2. Складваць, змяшчаць груз куды‑н. Грузіць мяхі на воз. □ Механізатары нешта грузілі ў кузаў самазвала. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вабга́ць ’уціснуць, умясціць’ (Касп.). Да бгаць. Словаўтварэнне можна тлумачыць, відаць, аналогіяй з вапхаць ’умясціць, уціснуць’. Параўн. рус. зах.-бранск. вабгать ’уціснуць, скласці’, укр. бгати ’складваць, упіхваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крыжава́ць, ‑жую, ‑жуеш, ‑жуе; незак., што.

1. Складваць крыжам, размяшчаць крыжнакрыж. Крыжаваць на грудзях рукі. □ Лес мы крыжавалі каля Чорнай рэчкі. Хведаровіч. / у перан. ужыв. У «Снежных зімах» Шамякін даволі ўдала крыжуе розныя стылёвыя плоскасці дзеля дасягнення галоўнай мэты. Юрэвіч.

2. Распінаць на крыжы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)