безвыка́знікавы, ‑ая, ‑ае.

У склад якога не ўваходзіць выказнік. Безвыказнікавы сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выклі́чнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выклічніка. Выклічнікавы безасабовы сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́йнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дзейніка. Даданы дзейнікавы сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

предложе́ние​II ср., грам. сказ, род. ска́за м.;

гла́вное предложе́ние гало́ўны сказ;

просто́е предложе́ние про́сты сказ;

сло́жное предложе́ние склада́ны сказ;

прида́точное предложе́ние дада́ны сказ;

сложноподчинённое предложе́ние складаназале́жны сказ.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

coordinate clause

скла́даназлу́чаны сказ

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

акалі́чнасны, ‑ая, ‑ае.

Які выконвае ролю акалічнасці (у 3 знач.). Акалічнасны даданы сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каб¹, злуч.

1. мэтавы. Далучае да галоўнага даданы сказ з мэтавым або паясняльным значэннем.

Трэба чытаць больш выразна, каб усім было зразумела.

Спяшаюся, каб не спазніцца на цягнік.

2. умоўны. Далучае даданы сказ, які паведамляе пра ўмовы здзяйснення чаго-н.

Каб ён змог, то зрабіў бы сам.

Не прыехаў бы, каб не было патрэбы.

3. Уводзіць пабочныя і ўстаўныя словазлучэнні і сказы.

А я, каб ты ведала, заўтра паеду ў камандзіроўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гало́ўны, -ая, -ае.

1. Самы важны, асноўны.

Г. тэзіс даклада.

Галоўная гераіня п’есы.

2. Які ўзначальвае каго-, што-н., старшы па службе; які падпарадкоўвае іншых.

Г. інжынер завода.

Г. сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пыта́льны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе пытанне, выяўляе пытанне. Пытальны сказ. Пытальны позірк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акалі́чнасць², -і, ж.

У граматыцы: даданы член сказа, які ўказвае на час, месца, спосаб дзеяння і пад.

А. часу.

А. месца.

А. спосабу дзеяння.

|| прым. акалі́чнасны, -ая, -ае.

Акалічнасны даданы сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)