бяздзе́йнікавы, ‑ая, ‑ае.

У граматыцы — які не мае ў сваім саставе дзейніка; бессуб’ектны. Бяздзейнікавы сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяззлу́чнікавы, ‑ая, ‑ае.

У граматыцы — звязаны ў сінтаксічнае цэлае без дапамогі злучнікаў. Бяззлучнікавы сказ. Бяззлучнікавая сувязь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уступа́льны, ‑ая, ‑ае.

У граматыцы — які выражае ўступку, дапушчэнне, процілеглую ўмову. Уступальны злучнік. Даданы ўступальны сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабо́чны, -ая, -ае.

1. Які існуе побач з галоўным, асноўным, другарадным.

П. тыпаж у п’есе.

2. Не свой, які не належыць да дадзенага грамадства, установы, сям’і і пад.

Пабочным (наз.) уваход забаронены.

3. Які не мае непасрэдных адносін да чаго-н.

Пабочныя меркаванні.

4. Народжаны без шлюбу (уст.).

П. сын.

○

Пабочнае слова або пабочны сказ — у граматыцы: інтанацыйна адасобленае слова ці сказ унутры другога сказа, якія выражаюць розныя віды адносін таго, хто гаворыць, да таго, пра што ён гаворыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

involved [ɪnˈvɒlvd] adj. склада́ны, заблы́таны;

an involved sentence/plot заблы́таны сказ/сюжэ́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

declarative [dɪˈklærətɪv] adj.

1. дэклараты́ўны

2. ling. a declarative sentence апавяда́льны сказ

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

складаназале́жны грам:

складаназале́жны сказ Sátzgefüge n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

складаназлу́чаны грам:

складаназлу́чаны сказ Sátzverbindung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

далуча́льны, -ая, -ае.

1. Прызначаны для далучэння.

Д. провад.

2. У граматыцы: які з’яўляецца дапаўненнем, дадаткам да чаго-н. або які служыць для далучэння ці заснаваны на спосабе далучэння.

Далучальныя адносіны.

Д. злучнік.

Д. сказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адначле́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які складаецца з аднаго члена. Адначленны сказ.

2. Які азначае сабой адначлен. Адначленная формула.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)