бядня́к, бедняка́, мн. беднякі́, бедняко́ў, м.

1. Незаможны, бедны чалавек.

2. Бедны селянін, якога эксплуатавалі багачы (гіст.).

|| ж. бядня́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. бядня́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

незамо́жны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Матэрыяльна не забяспечаны, бедны. Незаможны селянін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

андына́рнік, ‑а, м.

Прыгонны селянін, які атрымліваў ад памешчыка андынарыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абро́чнік, ‑а, м.

Гіст. Прыгонны селянін, які знаходзіўся на аброку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здо́льнік, ‑а, м.

Селянін, які арандаваў зямлю на правах здольшчыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарнасо́шнік, ‑а, м.

Гіст. Цяглавы селянін, які жыў на чорных землях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэхка́нін

(ад цюрк. dihqan = вясковы)

селянін у Сярэд. Азіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

wieśniak

м. селянін, вясковец; мужык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bamber

м. селянін (звычайна заможны)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аднаасо́бнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Селянін, які мае асобную, самастойную гаспадарку і не з’яўляецца членам сельскагаспадарчай арцелі.

|| ж. аднаасо́бніца, -ы, мн. -ніц.

|| прым. аднаасо́бны, -ая, -ае і аднаасо́бніцкі, -ая, -ае.

Аднаасобная гаспадарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)