санпрапускні́к, ‑а, м.

Санітарна-прафілактычная ўстанова, якая праводзіць санітарныя мерапрыемствы (мыццё людзей, дэзінфекцыю рэчаў і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санэпідста́нцыя ж. (саніта́рна-эпідэміялагі́чная ста́нцыя) санэпидста́нция (санита́рно-эпидемиологи́ческая ста́нция)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

санасве́та, ‑ы, ДМ ‑веце, ж.

Санітарныя асвета — папулярызацыя санітарна-аздараўленчых мерапрыемстваў, распаўсюджанне медыцынскіх ведаў і ведаў па гігіене сярод, насельніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аптэ́ка, -і, ДМ -тэ́цы, мн. -і, -тэ́к, ж.

Установа, дзе па рэцэптах урачоў робяцца і адпускаюцца лякарствы, а таксама прадаюцца гатовыя лякарствы, санітарна-гігіенічныя, касметычныя і інш. прадметы.

◊

Як у аптэцы (разм., жарт.) — вельмі дакладна.

|| прым. аптэ́карскі, -ая, -ае і аптэ́чны, -ая, -ае.

Аптэкарскія тавары.

Аптэчная шафа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каналіза́цыя, ‑і, ж.

Сістэма труб, падземных каналаў і іншых санітарна-тэхнічных збудаванняў для прыёму, ачысткі і выдалення сцёкавых вод. Правесці каналізацыю. Мясцовая каналізацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санэпидста́нция (санита́рно-эпидемиологи́ческая ста́нция) санэпідста́нцыя, -цыі ж. (саніта́рна-эпідэміялагі́чная ста́нцыя).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Sanitätsabteilung

f -, -en вайск. саніта́рна-медыцы́нскі батальён

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Sanitätszelt

n -es, -e саніта́рна-бара́чная пала́тка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

санста́нцыя, ‑і, ж.

Разм. Санітарна-эпідэміялагічная станцыя. Як на ліха, з раёна прыехаў інспектар санстанцыі, дарэчы, малады хлопец, і яны [хлопец і Саша] пайшлі ў суседнюю вёску рабіць нейкую прафілактыку. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыспансе́р

(фр. dispensaire, ад лац. dispensare = размяркоўваць)

медыцынская ўстанова, якая займаецца раннім выяўленнем і лячэннем хворых, ажыццяўленнем санітарна-аздараўленчых мерапрыемстваў (напр. процітуберкулёзны д.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)