Галоўнае санітарна-эпідэміялагічнае ўпраўленне Міністэрства аховы здароўя СССР 2/15

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

санэпідста́нцыя і санэпідэмста́нцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Скарачэнне: санітарна-эпідэміялагічная станцыя — установа, што ажыццяўляе санітарны нагляд і санітарна-проціэпідэмічнае абслугоўванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

санита́рно-пропускно́й саніта́рна-прапускны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

санита́рно-профилакти́ческий саніта́рна-прафілакты́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

санита́рно-техни́ческий саніта́рна-тэхні́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

санита́рно-хими́ческий саніта́рна-хімі́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выцвярэ́знік, ‑а, м.

Санітарна-медыцынская ўстанова для выцвярэжвання п’яных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сантехни́ческий (санита́рно-техни́ческий) сантэхні́чны (саніта́рна-тэхні́чны).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сантэхні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сантэхнікі; санітарна-тэхнічны. Сантэхнічнае абсталяванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санэпідэмі́чны мед. (саніта́рна-эпідэмі́чны) санэпидеми́ческий (санита́рно-эпидеми́ческий)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)