Protokollánt

m -en, -en пратакалі́ст, сакрата́р пасяджэ́ння

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

receptionist [rɪˈsepʃənɪst] n. сакрата́р, які́ вядзе прыём наве́двальнікаў; рэгістра́тар (у паліклініцы); парцье́(у гатэлі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ячэ́йкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ячэйкі (у 2 знач.). Ячэйкавы сход. Ячэйкавы сакратар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

губе́рнскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да губерні. Губернскі сакратар. Губернскае праўленне.

•••

Губернскі горад гл. горад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камсо́рг, ‑а, м.

Камсамольскі арганізатар — сакратар пярвічнай камсамольскай арганізацыі або камсамольскай групы. Камсорг класа. Камсорг будоўлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сакрата́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да сакратар (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лысава́ты, ‑ая, ‑ае.

З невялікай, нязначнай лысінай. Сакратар абкома, пажылы, лысаваты чалавек, горача паціснуў усім рукі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Печатарнік ’сакратар, які прыкладвае пячаткі’ (Нас.). У выніку кантамінацыі польск. pieczątarz і ўсх.-слав. печатник, параўн. стараж.-рус. печаппшкь ’службовая асоба, якая захоўвае пячаць і прыкладвае яе’ (1284 г.)·

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

PA [ˌpi:ˈeɪ] (скар. ад Personal Assistant) асабі́сты сакрата́р;

She’s the Ambassador’s PA. Яна з’яўляецца асабістым сакратаром пасла.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

псеўдані́м, ‑а, м.

Выдуманае імя або прозвішча, пад якімі часта выступаюць пісьменнікі, мастакі і інш. Сакратар узяў рукапіс, прагледзеў яго, зірнуў на подпіс. — Гэта ваша сапраўднае прозвішча? — запытаў сакратар. — Не, гэта мой псеўданім. Колас. Яшчэ ў пачатку працэсу Пестрак, на вялікае здзіўленне пракурора, прызнаўся, што піша вершы, што Звястун — гэта яго літаратурны псеўданім. Таўлай.

[Ад грэч. pseudōnymos — носьбіт выдуманага імені.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)