Überrest

m -(e)s, -e

1) рэ́шта, аста́так

2) pl рэ́шткі, перажы́ткі

die stérblichen ~e — рэ́шткі, аста́нкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

oddments [ˈɒdmənts] n.

1. рэ́шткі, абрэ́зкі (тканіны, дошкі і да т. п.)

2. разро́зненыя прадме́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́скрабці, -бу, -беш, -бе; -бі; -бены; зак., што.

Скрабучы, ачысціць або выдаліць.

В. патэльню.

В. рэшткі кашы з каструлі.

|| незак. выскраба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і выскрэ́бваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

разва́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

1. мн. Рэшткі разбуранай пабудовы ці паселішча, руіны.

Разваліны горада.

2. перан. Пра старога або разбітага хваробай чалавека (разм.).

Ён нагадваў жывую разваліну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

руі́на, -ы, мн. -ы, руі́н, ж.

1. звычайна мн. Рэшткі разбуранага збудавання, паселішча.

2. перан. Стары, зусім нямоглы чалавек (разм.).

Стаць руінай.

|| прым. руі́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

niedobitki

мн. рэшткі (войскаў і да т.п.); недабіткі;

niedobitki wojskowych oddziałów — рэшткі [разгромленых] вайсковых часцей

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́варкі, ‑аў; адз. няма.

Спец. Рэшткі, якія засталіся пасля выварвання чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

leavings

[ˈli:vɪŋz]

n., pl.

рэ́шткі pl., аста́ткі pl. (е́жы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

па́часкі, ‑аў; адз. няма.

Рэшткі, адходы пры часанні лёну, канапель і пад. Пяньковыя пачаскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Überbleibsel

n - s, -

1) рэ́шта; рэ́шткі

2) перажы́так

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)