арахо́ўнік, ‑у, м.

Тое, што і арэшнік. На кручах арахоўнік рос І трос на кручы росы. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзядо́ўнік, ‑у, м.

Каліўе, зараснік дзядоў ​2. Навокал буяла крапіва, рос дзядоўнік, лопух, цвіў мак-самасей. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сыце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Станавіцца сытым (у 2 знач.). Кабан добра еў, добра рос і сыцеў. Палтаран.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адтрэ́сці, -расу́, -расе́ш, -расе́; -расём, -расяце́, -расу́ць; -ро́с, -рэ́сла; -расі́; -рэ́сены; зак., што.

1. Трасучы, аддзяліць што-н.

А. пыл з вопраткі.

2. Пашкодзіць трасеннем (разм.).

Адтрасеш нутро на такой дарозе.

|| незак. адтраса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і адтрэ́сваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зарасці́, -расту́, -расце́ш, -расце́; -расцём, -расцяце́, -расту́ць; -ро́с, -расла́, -ло́; зак.

1. чым і без дап. Пакрыцца якой-н. расліннасцю, валасамі, поўсцю.

З. мохам.

З. барадой.

Сцежка зарасла.

З. граззю (перан.).

2. Пра рану: зажыць (разм.).

|| незак. зараста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ро́схап у выразе: на росхап ’нарасхват’ (ТС). Да раз‑/рос‑ і хапа́ць ’хватаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выно́слівы, ‑ая, ‑ае.

Які можа многае перанесці; стойкі, загартаваны. Вынослівы конь. Вынослівы спартсмен. □ Рос .. [Быстроў] дужым, вынослівым і ўпэўненым у сабе. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыпшы́ннік, ‑у, м., зб.

Кусты, зараснік шыпшыны. На полі ўсюды рос ячмень, а на поплаўчыку многа было чубоў густога шыпшынніку. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Ро́страсень, ро́страсэнь ’неахайна апрануты чалавек’ (пін., ЖНС). Да раз‑/рос‑ і трэсці (лахманамі) ’быць вельмі бедна апранутым’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гірса́, ‑ы, ж.

Пустазелле сямейства злакавых. Сягоння не пазнаць Былых палос, разор, Дзе толькі рос палын Ды горкі хлеб з гірсою. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)