рухаві́к м тэх Mtor m -s, -tren, Krftmaschine f -, -n; Trebwerk n -(e)s, -e;

бензі́навы рухаві́к Benznmotor m, ttomotor m;

рухаві́к уну́транага згара́ння Verbrnnungsmotor m;

карбюра́тарны рухаві́к Vergsermotor m;

раке́тны рухаві́к Raktentriebwerk n -(e)s, -e;

2. перан Trebkraft f -, -kräfte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

«ВАРА́Г»,

расійскі браняпалубны крэйсер 1-й Ціхаакіянскай эскадры, які вызначыўся на пач. рус.-японскай вайны 1904—05. Пабудаваны ў 1899 у Філадэльфіі (ЗША), дзейнічаў з 1901. Блакіраваны ў нейтральным карэйскім порце Чэмульпо (Інчхон), «Вараг» (камандзір — капітан 1-га рангу У.Ф.Руднеў) разам з кананерскай лодкай «Карэец» 9.2.1904 спрабаваў прарвацца ў Порт-Артур; у баі з эскадрай яп. контрадмірала С.Урыу (6 крэйсераў, 8 мінаносцаў) патапіў мінаносец і пашкодзіў 2 крэйсеры. Затоплены экіпажам (з 570 маракоў загінулі 34 і паранены 188). У 1905 падняты і залічаны ў яп. флот як «Соя». У 1916 выкуплены рас. урадам і ўключаны ў склад Флатыліі Паўн. Ледавітага ак. У 1918 патануў у Ірландскім м. Імем «Вараг» ў 1965 названы ракетны крэйсер сав. Ціхаакіянскага флоту.

Літ.:

Мельников Р.М. Крейсер «Варяг». 2 изд. Л., 1983.

т. 3, с. 508

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

раке́та, ‑ы, ДМ ‑кеце, ж.

1. Напоўнены піратэхнічнай сумессю снарад, які пасля выстралу ярка свеціцца ў паветры і ўжываецца для феерверкаў і светлавых сігналаў. Усё вакол грымела і грукатала, ракеты асвятляла хмызняк і балота. Краўчанка. Дзесьці непадалёку ўжо ўзвіваліся сігнальныя ракеты нямецкіх патрулёў. Лынькоў.

2. Лятальны апарат з рэактыўным рухавіком. Лунай жа горда над усёй планетай, Як першы госць, як першы наш дазор, Імклівая касмічная ракета, Рубінавым святлом крамлёўскіх ясных зор. Хведаровіч. // Баявы снарад, які прыводзіцца ў дзеянне рэактыўнай сілай. Фугасная ракета.

3. Невялікае пасажырскае судна на падводных крылах.

•••

Балістычная ракета — ракета дальняга дзеяння, якая рухаецца па балістычнай траекторыі пасля спынення дзеяння рухавіка.

Глабальная ракета — ракета, здольная данесці баявы зарад у любы пункт зямнога шара.

Звышдалёкая ракета — міжкантынентальная ракета.

Ракета-зонд — беспілотная ракета з радыёперадатчыкам для перадачы навуковай інфармацыі з космасу або з вялікіх вышыняў на Зямлю.

Ракета-носьбіт — шматступеньчатая балістычная ракета для вывядзення ў космас штучных спадарожнікаў Зямлі, касмічных караблёў, аўтаматычных міжпланетных станцый і пад.

Ракета-спадарожнік — кіруемы ракетны баявы снарад, выведзены на арбіту спадарожнікам Зямлі.

[Іт. rocchetta.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самолёт самалёт, -та м.;

тра́нспортный самолёт тра́нспартны самалёт;

спорти́вный самолёт спарты́ўны самалёт;

уче́бный самолёт вучэ́бны самалёт;

вое́нный самолёт вае́нны самалёт;

самолёт-истреби́тель самалёт-знішча́льнік;

самолёт-бомбардиро́вщик самалёт-бамбардзіро́ўшчык;

самолёт-штурмови́к самалёт-штурмаві́к;

разве́дывательный самолёт разве́двальны самалёт;

реакти́вный самолёт рэакты́ўны самалёт;

раке́тный самолёт раке́тны самалёт;

легкомото́рный самолёт лёгкамато́рны самалёт;

одноме́стный самолёт аднаме́сны самалёт;

многоме́стный самолёт мнагаме́сны (шматме́сны) самалёт;

самолёт-снаря́д самалёт-снара́д;

самолёт-корректиро́вщик самалёт-карэкціро́ўшчык;

самолёт-мише́нь самалёт-мішэ́нь;

самолёт сопровожде́ния самалёт суправаджэ́ння;

ковёр-самолёт фольк. дыва́н-самалёт, кілі́м-самалёт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)