Паштовы служачы, які разносіць карэспандэнцыю адрасатам. Як і звычайна, пошту .. [Хадкевічу] прынесла — самога яго ніколі паштальён не мог застаць дома — Вера.Васілевіч.Амаль у кожны двор, у кожную калгасную хату заходзіць паштальён Алена Аляксандраўна Цярэшка.Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кур’е́р, ‑а, м.
1. Пасыльны ва ўстанове, які разносіць дзелавыя паперы. Кур’ер рэдакцыі.
2. Службовая асоба, якая развозіць спешныя даручэнні. — Абавязак кур’ера быць аператыўным, загады выконваць бездакорна.Васілевіч.
•••
Дыпламатычны кур’ер — супрацоўнік Міністэрства замежных спраў, які перавозіць дыпламатычную пошту.
[Фр. courrier.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́чтав разн. знач. по́шта, -ты ж.;
посла́ть по по́чте пасла́ць па по́шце;
разноси́ть по́чтуразно́сіць по́шту;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рассы́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да рассылкі, звязаны з рассылкай. Рассыльная кніга.
2.узнач.наз.рассы́льны, ‑ага, м.; рассы́льная, ‑ай, ж. Той (тая), хто разносіць карэспандэнцыю; кур’ер, пасыльны. — Калі дэпешу скласці, рассыльны не будзе бачыць адрас ... — пачала .. [сястрыца].Шынклер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
звані́ць, званю́, зво́ніш, зво́ніць; незак.
1. Утвараць гукі пры дапамозе звона, званка.
2.каму. Выклікаць званком тэлефоннага апарата для размовы па тэлефоне.
З. па тэлефоне.
3.перан., пра каго-што, аб кім-чым і з дадан.Разносіць чуткі, плёткі, учыняць шум (разм.).
Нечага пра гэта ўсюды з.
◊
Званіць у званы (разм.) — усюды расказваць пра што-н.
|| зак.пазвані́ць, -ваню́, -во́ніш, -во́ніць (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
hausíeren
viуст. гандлява́ць у разно́с, разно́сіць па ха́тах (тавары)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
pestiferous
[peˈstɪfərəs]
adj.
1) які́разно́сіць зара́зу або́ хваро́бу
2) шко́дны (і пра ўплы́ў)
3) informal назо́йлівы, назо́льны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
звані́ць
1. läuten vi, klíngeln vi;
2.перан. (разносіць чуткі) áusposaunen vt, an die gróße Glócke hängen;
звані́ць па тэлефо́неánrufen*vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
áufschüren
vt
1) мяша́ць (дровы, якія гараць); раздзіма́ць (полымя)
2) разно́сіць (плёткі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
шчэць, ‑і, ж.
Разм. Тое, што і шчацінне. Сям-там на задворках п[а]лае агнём салома, а вецер разносіць гарэлы пах свіней шчэці.Колас.Жылісты, зарослы чорнай шчэццю мужык кіраваў да плыта.Радкевіч.Шчэць лясоў на вяршынях, на вышэйшых схілах то там, то тут танула ў клубах дыму, знікала з вачэй.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)