bríeflich

1.

a пісьмо́вы

2.

adv у лісце́, пісьмо́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kabinet, ~u

м. сакрэтнік (пісьмовы стол)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

piśmienny

piśmienn|y

1. пісьменны;

2. пісьмовы;

materiały ~e — пісьмовыя прылады;

egzamin ~y — пісьмовы экзамен

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спіс, -а, мн. спі́сы, -аў, м.

1. Пісьмовы пералік каго-, чаго-н.

С. студэнтаў.

2. Рукапісная копія; перапісаны тэкст чаго-н.

Старажытныя спісы летапісу.

3. Дакумент, у якім пералічаны якія-н. звесткі.

○

Паслужны спіс — дакумент са звесткамі аб праходжанні службы.

|| прым. спі́сачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кантра́кт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

Пісьмовая дамова, пагадненне з узаемнымі абавязкамі двух бакоў.

Падпісаць к.

К. паміж работнікам і работадаўцам.

Заключыць к.

○

Шлюбны кантракт — пісьмовы дагавор, пагадненне, якое рэгламентуе паводзіны і матэрыяльныя адносіны паміж мужам і жонкай.

|| прым. кантра́ктны, -ая, -ае і кантра́ктавы, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перакла́дчык м. Spráchmittler m -s, -; Übersétzer m -s, - (пісьмовы); Dólmetscher m -s, - (вусны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

desk [desk] n.

1. пісьмо́вы стол; канто́рка;

He has a desk job. Ён чыноўнік.

2. па́рта (у школе)

3. пункт (даведачны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

inquiry [ɪnˈkwaɪəri] n. (about)

1. пыта́нне; за́пыт;

a letter of inquiry пісьмо́вы за́пыт;

make inquiries наво́дзіць даве́дкі

2. (into) рассле́даванне; дасле́даванне; апы́танне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кантра́кт

(лац. contractus = здзелка)

пісьмовы дагавор, пагадненне, заключанае двума бакамі з узаемнымі абавязацельствамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БЮРО́

(франц. burean),

1) калегіяльны орган, які выбіраецца або ствараецца для вядзення пэўнай, пераважна распарадчай, кіруючай работы ў якой-н. арг-цыі, т-ве, установе.

2) Назва некаторых устаноў, арг-цый, кантор (напр., даведачнае бюро, канструктарскае бюро).

3) Пісьмовы стол з шуфлядамі і інш. аддзяленнямі.

т. 3, с. 390

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)