Тэ́ртка ‘цёрка’ (кам., пін., Сл. ПЗБ, З нар. сл., Сл. Брэс.). Гл. та́рка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыдзі́ў ’сурокі’ (віл., Сл. ПЗБ). Верагодна, прыставачна-бяссуфікснае ўтварэнне ад незафіксаванага *прыдзіві́ць/*прыдзіві́цца ’сурочыць’ < дзіві́ць/‑цца (гл.). Фармальна сюды ж таксама пін. прыды́ў у выразе на прыды́ў ’на выгляд’: у саду вышенька на прыды́ў чырвоная (Доўн.-Зап., Пін.), аднак, яно, відаць, з польск. na przędziw ’на дзіва’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прышча́ўляны (прошчавляный) ’праколы, з кіславатым прысмакам’ (пін., Нар. лекс.). Гл. прашчаўляны, ашчавець2, шчавы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Маявы́я, маёвы́і, маё́вэі грыбы ’агульная назва вясенніх грыбоў’ (драг., пін., Жыв. сл.). Да май (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Стрэ́ценне, стры́тыванне, стрі́тынне ‘Грамніцы, традыцыйнае свята 2/15 лютага’ (пін., стол., Нар. лекс.). Гл. стрэчанне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Серпано́к ‘тонкае палатно’ (Нар. Гом.), серпаначак (sierpanoczek) ‘рэдка вытканае палатно на наметкі’ (пін., Кольб.). Гл. сярпанка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сэ́ляг ’селязень’ (Клім.), сэ́лёг ’дзікі качар, селязень’ (пін., Дразд.), сэ́лях, сэ́люх ’качар’ (Сл. Брэс.). Гл. селег.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Пялю́тка, пелю́тка ’палавіна качана, гарбуза’ (ТС), ’ягадзіцы; вульва’ (там жа), пэлю́тка ’ягадзіца; гузно’ (пін., Нар. лекс., Дразд.), ’сцягно’ (пін., Шатал.). Відаць, не можа разглядацца асобна ад палутка (полутка, полудка) ’палавінка (звычайна качана)’ (ТС), што ўзыходзіць да *роlъtь ’палова тушы’ (Фасмер, 3, 316), гл. польць, полец; фармальна і семантычна збліжана з пялюстка, гл. пелюсць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мурза́ч ’нягоднік’ (пін., Сл. Брэс.). У выніку кантамінацыі лексем му́рза1, мурза́ты і мярзотнік, тураў. мерза́ву ’нягоднік’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мэлес ’від варэння’ (пін., Нар. лекс., Сл. Брэс.), мэляс ’смажаная морква’ (карэліц., Сцяшк. Сл.). Да мелес (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)