абаро́на, ‑ы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абараняць — абараніць і абараняцца — абараніцца.

2. Сукупнасць сродкаў, накіраваных на забеспячэнне краіны, народу ад нападу ворагаў. Абарона сацыялістычнай Айчыны ёсць свяшчэнны абавязак кожнага грамадзяніна СССР. Канстытуцыя СССР.

3. Сістэма абарончых збудаванняў. Прарваць абарону праціўніка. Участак абароны.

4. Абарончы бок у судовым працэсе, у гульні. Пярэчанне абароны. Гуляць у абароне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

contention [kənˈtenʃən] n. fml

1. сва́рка, зва́дка, разла́д; рознагало́ссе; спрэ́чка, пярэ́чанне

2. пункт по́гляду/гле́джання, сцве́рджанне (у спрэчцы)

3. спабо́рніцтва

♦

be in contention for smth. змага́цца за што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэклама́цыя

(лац. reclamatio = пярэчанне, неадабрэнне)

заява пакупніка з патрабаваннем пакрыць расходы і аплаціць страты з прычыны дрэннай якасці прысланага тавару.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

objection [əbˈdʒekʃn] n. пярэ́чанне, пратэ́ст, нязго́да;

raise an objection to smth. выка́зваць нязго́ду з чым-н.;

have no objection to smth. быць не су́праць чаго́-н., быць зго́дным з чым-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пратэ́ст

(ням. Protest, ад лац. protestari = публічна заяўляць)

1) рашучае і катэгарычнае пярэчанне, заява аб нязгодзе з чым-н.;

2) афіцыйнае выказванне нязгоды з якім-н. рашэннем, пастановай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Wíderrede

f -, -n

1) пярэ́чанне, супярэ́чнасць

óhne ~! — не пярэ́чыць!

2) прамо́ва апане́нта

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Éinwendung

f -, -en пярэ́чанне

óhne ~ — безагаво́рачна

~en erhében* [máchen, vórbringen*] — пярэ́чыць, пратэстава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пратэ́ст ’рашучае пярэчанне супраць чаго-небудзь, заява аб нязгодзе’ (ТСБМ), ст.-бел. протестъ ’тс’ (1711 г.), протестовати (1598 г.), укр. проте́ст ’тс’, рус. проте́ст ’тс’. Адваротны дэрыват дзеяслова протестовати, адпаведніка лац. prōtestāri ’ўрачыста абвяшчаць, сведчыць’; у далейшым запазычанне з ням. Protest у сучасным значэнні, што выводзяць з італ. protesto ’апратэставанне векселя’ (ЕСУМ, 4, 609; Банькоўскі, 2, 791; Фасмер, 3, 382).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Б’ЁРКСКІ ДАГАВО́Р,

паміж Расіяй і Германіяй, падпісаны 24.7.1905 Мікалаем II і Вільгельмам II (па ініцыятыве апошняга) на царскай яхце каля в-ва Б’ёркё ў Балтыйскім м. (каля Выбарга). Прадугледжваў узаемную дапамогу бакоў у выпадку нападу на адзін з іх 3-й дзяржавы, супярэчыў існуючым рас.-франц. адносінам і ваен. пагадненням. Сілы не набыў. Рашучае пярэчанне супраць Б’ёркскага дагавора старшыні кабінета міністраў С.Ю.Вітэ і міністра замежных спраў У.М.Ламздарфа вымусіла Мікалая II у ліст. 1905 пайсці на фактычнае скасаванне Б’ёркскага дагавора, што канчаткова аформлена ў жн. 1907.

т. 3, с. 136

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

супярэ́чанне н. Wíderspruch m -(e)s, -sprüche; Wíderrede f -, -n (пярэчанне);

без супярэ́чання óhne Wíderrede [Wíderspruch];

не трыва́ць анія́кіх супярэ́чанняў kéinen Wíderspruch [kéine Wíderrede] dúlden;

дух супярэ́чання Wíderspruchgeist m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)