Распаро́шыць ’пусціць на вецер; растраціць’ (Варл.), параўн. ст.-бел. роспоро́шꙋет (1616 г., Карскі, 1, 441). Да порах 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

verschrótten

vt пусці́ць на злом

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адхо́н, ‑у, м.

Пахілая паверхня гары, берага і пад.; схіл. Тры дзесяткі хат з ліпавымі прысадамі ўздоўж.. вуліцы.. звязалі па адхоне ўзгорка да ручая. Хадкевіч. // Бакавая паверхня дарожнага палатна. У туманах павольна, засцілаючы дарожны адхон густым дымам, пад’язджаў да горада поезд. Галавач.

•••

Пусціць пад адхон гл. пусціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́вень, пеўня, м.

1. Свойская птушка з чырвоным грэбенем на галаве і шпорамі на нагах; самец курыцы.

2. перан. Разм. Задзірысты чалавек, забіяка.

3. толькі мн. (пе́ўні, ‑яў). Спеў пеўняў як прыкмета пары сутак. Уставаць з пеўнямі. Сядзець пры лямпе да трэціх пеўняў.

•••

Пусціць чырвонага пеўня гл. пусціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пуска́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да пусціцца.

2. Зал. да пускаць (гл. пусціць у 1–8 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozkorzenić się

зак. укараніцца; пусціць карані

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

по́слух, -у, м.

1. Пакорнасць, паслушэнства.

Трымаць дзяцей у послуху.

2. У манастырах: абавязак, ускладзены на кожнага манаха, а таксама спецыяльная работа, што прызначаецца за які-н. грэх, правіннасць.

Назначыць каму-н. п.

3. Чутка, пагалоска.

Пусціць па вёсцы п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размаро́зіць, -ро́жу, -ро́зіш, -ро́зіць; -ро́жаны; зак., каго-што.

1. Вывесці з замарожанага стану, даць магчымасць адтаць чаму-н.

Р. халадзільнік.

2. перан. Зноў пусціць у абарот, у эксплуатацыю (сродкі, запасы сыравіны і пад.).

Р. крэдыты.

|| незак. размаро́жваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пуска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пусціць.

•••

Пускаць словы на вецер — тое, што і кідаць словы на вецер (гл. кідаць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ovem lupo committere

Авечку даверыць ваўку.

Овцу доверить волку.

бел. Пусціць ваўка ў аўчарню. Пусціць свінню ў агарод.

рус. Пустить козла в огород. Доверили волку стадо стеречь. Пустили козла в огород, а волк в пастухи нанялся.

фр. Donnez la brebis à garder au loup (Доверить волку охранять овцу).

англ. It’s a foolish sheep that makes a wolf his/its confessor (Глупа овца, которая делает из волка своего духовника).

нем. Den Bock zum Gärtner setzen (Козла сделать садоводом).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)