Géißel

f -, -n

1) бізу́н, пу́га

2) перан. ка́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

скрану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Зрушыць з месца. [Гарбачэня:] — Наравістаму каню пуга дапамагае. — Наадварот, — зазначыў падводчык, — ласкай хутчэй скранега з месца. Гурскі. Паравоз рыўком скрануў эшалон з месца. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bizun

м.

1. бізун, пуга;

2. гарэза, вісус

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лу́пік ’лазіна, з якой садрана кара’ (ТС). Да лупі́ць ’здзіраць кару’. Суфікс ‑ік, як ду́бчык, драг. бэ́чік ’пуга’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

scourge [skɜ:dʒ] n.

1. ка́ра, бяда́, няшча́сце, напа́сць;

the scourge of war бяда́, вы́кліканая вайно́ю;

the divine scourge бо́жая ка́ра

2. fml бізу́н, пу́га

♦

the white scourge туберкулёз, сухо́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ліслі́вец, ‑ліўца, м.

1. Той, хто ліслівіць, схільны да ліслівасці; падлізнік. — Юзік, ну і пуга ў цябе!.. Ого! — прыцмокваючы языком, гаварыў каторы ліслівец і прасіў: — Дай патрымацца хоць... Хадановіч.

2. Разм. Той, хто любіць лашчыцца да каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закруці́цца, -учу́ся, -у́цішся, -у́ціцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Завіцца (пра валасы).

Валасы закруціліся.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Абматацца, абвіцца вакол чаго-н.

Пуга закруцілася вакол пугаўя.

3. Абматаць, абгарнуць сябе чым-н.

З. ў коўдру.

4. Стаміцца, змучыцца ад розных клопатаў (разм.).

Столькі спраў, зусім закруціўся.

5. Пачаць круціцца.

Кола закруцілася.

|| незак. закру́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абмата́цца сов., в разн. знач. обмота́ться;

а. ручніко́м — обмота́ться полоте́нцем;

пу́га ~та́лася вако́л пугаўя́ — кнут обмота́лся вокру́г кнутови́ща

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пасцю́шка ’доўгая пуга ў пастуха’ (Выг.). Да пасці© (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 72–73. Аналагічна свіс‑ тушка, габлюшка, вітушка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пугаўё, ‑я, н.

Дзяржанне пугі; пужальна. Фурман стаяў перад нартамі, трымаючы ў левай руцэ вялікія рукавіцы з аўчыны, а ў правай сырамятную пугу на доўгім бамбукавым пугаўі. Брыль. [Зміцер] трымае ў руцэ пугаўё, а пуга, як доўгая тонкая змяя, цягнецца па гразі. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)