экс...

Прыстаўка, якая абазначае рух знутры наверх, напрыклад: эксгумацыя, экспатрыяцыя.

[Ад лац. ex — з, ад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

най..., прыстаўка.

Ужыв. пры ўтварэнні найвышэйшай ступені прыметнікаў і прыслоўяў і надае ім значэнне самай высокай ступені якасці, напр.: найлепшы, найчасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прэ́фікс, -а, мн. -ы, -аў м.

Тое, што і прыстаўка (у 2 знач.).

|| прым. прэфікса́льны, -ая, -ае.

П. спосаб утварэння слоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыс... (а таксама дыз...), прыстаўка.

Утварае дзеясловы і назоўнікі са знач. парушэння, адсутнасці або процілегласці, напр.: дысгарманіраваць, дыскваліфікаваць, дыскамфорт, дыслакацыя, дысфункцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ня... (гл. не...), прыстаўка.

Ужыв. замест «не...» ў тых выпадках, калі націск падае на першы пасля прыстаўкі склад, напр.: нядобры, няшчасце, нядужы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экстра..., прыстаўка.

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па знач. словам «найвышэйшы», «звыш», «па-за», «дадаткова», напр.: экстраклас, экстраардынарны, экстразанальны, экстрапошта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экс-..., прыстаўка.

Утварае назоўнікі са знач. былы, які быў раней (у абазначэнні званняў, пасад), напр.: экс-міністр, экс-прэзідэнт, экс-рэкардсмен, экс-чэмпіён.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

privative

[ˈprɪvətɪv]

1.

adj., Gram.

адмо́ўны (пра прыста́ўку або́ су́фікс)

2.

n.

адмо́ўная прыста́ўка або́ су́фікс

UN- is a privative prefix — НЕ — адмо́ўная прыста́ўка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ультра... прыстаўка.

Утварае назоўнікі і прыметнікі са знач. звыш, больш за (якую-н. меру, мяжу), напр.: ультракансерватар (крайні рэакцыянер), ультрафіялетавыя прамяні, ультракароткія хвалі, ультрагук.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяз’..., прыстаўка (гл. без’...).

Ужываецца замест «без’...» у першым складзе перад націскам, напрыклад: бяз’ёдны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)