Verbum

анлайнавы слоўнік

fréilich

adv

1) вядо́ма, зразуме́ла

2) адна́к, пра́ўда

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

засту́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Абл. Абарона, заступніцтва. — Я, вядома, не ў заступку трактарыстаў, хоць бы і таго ж Адама Бахрыма, але што праўда, то праўда! Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

naprawdę

сапраўды; насамрэч;

naprawdę ? — сапраўды?; праўда?; няўжо?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

unvarnished [ʌnˈvɑ:nɪʃt] adj.

1. нелакірава́ны, не пакры́ты ла́кам

2. fml непадро́блены;

the unvarnished truth го́лая пра́ўда

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sincerety [sɪnˈserəti] n. шчы́расць, чыстасардэ́чнасць;

In all sincerety I thought that… Я і праўда лічыў, што…

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

круці́цца, кручу́ся, кру́цішся, кру́ціцца; незак.

1. Вярцецца па крузе або вакол сваёй восі.

Свердзел круціцца.

2. Быць ахопленым віхравым рухам; кружыцца.

Снег круціўся ля страхі.

У паветры круціўся пыл.

3. Пастаянна быць дзе-н., ля каго-, чаго-н. (разм.).

Пастаянна к. ля магазіна.

Дзіця круціцца ля бацькі.

4. Неспакойна паварочвацца то ў адзін, то ў другі бок; вярцецца.

К. на месцы.

5. перан. Быць у пастаянных клопатах, турботах (разм.).

Цэлы дзень кручуся на кухні.

6. Хітрыць, выкручвацца (разм.).

Як ні круціся, а праўда ёсць праўда.

7. Быць у любоўных адносінах з кім-н.; любіцца (разм.).

|| аднакр. крутну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся і крутану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся (да 1 знач.).

|| наз. кручэ́нне, -я, н. (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Аба́лак ’пасак мязгі дрэва’ (КЭС), лаг. < польск. obałek ’дрэва, вырванае бурай’ (< obalić ’зваліць’). Семантыка, праўда, даволі далёкая.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

truth

[tru:Ө]

n., pl. truths

1) пра́ўда, і́сьціна f.

Truth will prevail — Пра́ўда перамо́жа

2) пры́нцып, зако́н -у m.; даве́дзеная дактры́на

a basic scientific truth — ба́завая навуко́вая і́сьціна

•

- in truth

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

gospel

[ˈgɑ:spəl]

1) эва́нгельле n.

2) сьвята́я пра́ўда

adj.

эванге́льскі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Іза́баль ’сапраўды’ (Касп.); параўн. рус. сіб. иза́боль, иза́быль ’правільна, сапраўды’, иза́большный ’сапраўдны, непадроблены’, иза́быль ’праўда, ісціна’. Гл. адзабаль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)