го́ркі, -ая, -ае.

1. Які мае своеасаблівы едкі смак.

Г. палын.

Горкае лякарства.

2. перан. Поўны гора, цяжкі, гаротны.

Горкае жыццё.

Пераканацца на горкім вопыце.

Горкая праўда.

Горкія слёзы.

Горкае дзіця (разм.) — наіўны, нявопытны малады чалавек.

Горкі п’яніца (разм., неадабр.) — алкаголік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

І́сцінапраўда’ (ТСБМ, Бяльк.), ’пазыка без працэнтных нарашчэнняў або сума чыстага падатку без пені’ (Бяльк.), ’ісцінны, сапраўдны доўг’ (Шат.), истина ’чысты капітал’ (Шн., 2, 403), и́сциннапраўда’, ’сапраўдная колькасць чаго-н. узятага ці пазычанага’ (Нас.). Рус. и́стинапраўда’, дыял. и́стинник ’наяўныя грошы, капітал’, ’першапачатковая сума крэдыту без працэнтаў’, укр. їстина ’капітал, асноўны капітал’, ’ісціна’ (Грынч.), польск. iścina ’сапраўднасць, сутнасць’, ’уласнасць’, ’наяўнасць’, чэш. jistina ’наяўнасць, капітал’, славац. istina ’тс’, славен. îstinaпраўда’, ’асноўны капітал’, серб.-харв. и̏стинапраўда’, балг. и́стина ’тс’, макед. истина ’тс’. Ст.-слав. истинапраўда, сапраўднасць’, ’дакладнасць’, ст.-рус. истина, истиннапраўда’, ’сапраўднасць’, ’справядлівасць’, ’сапраўдная колькасць тавараў, грошай (без прыбытку)’, ст.-бел. истинапраўда’. Прасл. вытворнае з суф. ‑ina (Мейе, Études, 450–452) ад *jьstъ (гл. існы). Трубачоў, Эт. сл., 8, 242; Фасмер, 2, 142; Слаўскі, 1, 472 (семантычны пераход ’правільнасць, праўда’ → ’рэч правільная, сапраўдная, істотная, галоўная, якая забяспечвае’; параўн. лац. capitalis ’галоўны’ — капітал); Шанскі, 2, I, 131 (запазычанне са ст.-слав.). Няма падстаў лічыць бел. слова запазычаным з рускай (як Крукоўскі, Уплыў, 34).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адза́баль, адзабылі, адзаль ’сапраўды’ (Касп.), адзабль, адзабылпраўда (прыслоўе)’ (Карскі 2-3, 71, 73, віц.), адзабль ’ці праўда’ (Мат. Смал.), параўн. рус. сіб. забыльпраўда, сапраўды’, адзабль, адзабыль, ад‑за‑бы‑ль да быць (гл.). Структура ад‑забыль эквівалентна са‑праўды (Мартынаў, Бел.-рус. ізал., 69).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выхо́дит вводн. сл. выхо́дзіць;

выхо́дит, я прав выхо́дзіць, мая́ пра́ўда.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wprawdzie

праўда; па праўдзе кажучы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пра́вда в разн. знач. пра́ўда, -ды ж., мн. нет;

ве́рой и пра́вдой (служи́ть) ве́рай і пра́ўдай (служы́ць);

все́ми пра́вдами и непра́вдами усі́мі пра́ўдамі і няпра́ўдамі;

смотре́ть пра́вде в глаза́ глядзе́ць пра́ўдзе ў во́чы;

по пра́вде говоря́ (сказа́ть) па пра́ўдзе ка́жучы (сказа́ць);

пра́вда-ма́тка пра́ўдаа́тка;

пра́вду-ма́тку ре́зать пра́ўду-ма́тку рэ́заць;

что пра́вда, то пра́вда што пра́ўда, то пра́ўда;

пра́вду иска́ть пра́ўды шука́ць;

чи́стая пра́вда чы́стая пра́ўда;

ва́ша пра́вда ва́ша пра́ўда;

доби́ться пра́вды дайсці́ (дабі́цца) пра́ўды;

в нога́х пра́вды нет погов. у нага́х пра́ўды няма́; но́гі для даро́гі;

пра́вда глаза́ ко́лет посл. пра́ўда во́чы ко́ле;

что пра́вда, то не грех посл. што пра́ўда, то не грэх;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

really

[ˈri:li]

adv.

сапраўды́, факты́чна

Oh, really? — Няўжо́? Пра́ўда?

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

неуже́ли нареч. няўжо́;

неуже́ли э́то пра́вда? няўжо́ гэ́та пра́ўда?;

неуже́ли! няўжо́!

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бада́йII пабочн. слова wohl, whrscheinlich [wahrschinlich];

бада́й твая пра́ўда du hast wohl [wahrschinlich] Recht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

prawda

prawd|a

ж. праўда;

co ~a — па праўдзе;

~ę mówiąc … — праўду кажучы ...;

czy to ~a? — ці гэта праўда?; ці так гэта?;

~a w oczy kole — праўда вочы коле;

~a zawsze na wierzch wyjdzie — усё мінецца, адна праўда застанецца; праўда як алей, выйдзе наверх

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)