Verbum

геліябіяло́гія, ‑і, ж.

Раздзел біялогіі, які вывучае ўздзеянне Сонца на біялагічныя працэсы.

[Ад грэч. hēlios — сонца.]

эразі́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эрозіі; суправаджаецца эрозіяй. Эразійныя працэсы.

акісля́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Здольны выклікаць акісленне. Акісляльныя працэсы. Акісляльнае дзеянне. Акісляльныя ўласцівасці.

антрапагене́з, ‑у, м.

Раздзел антрапалогіі, які вывучае працэсы эвалюцыі чалавека на розных этапах.

[Ад грэч. ánthrōpos — чалавек і genesis паходжанне.]

ірадыі́раваць, ‑руе; незак.

Распаўсюджвацца за межы непасрэднай крыніцы ўзбуджэння, раздражнення (пра нервовыя працэсы).

многастады́йны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з некалькіх або многіх стадый. Многастадыйныя працэсы вытворчасці.

неабарача́льны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які не можа развівацца ў адваротным кірунку. Неабарачальныя працэсы.

ро́ставы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да росту (у 1 знач.). Роставыя працэсы.

універсаліза́цыя, ‑і, ж.

Наданне універсальнасці чаму‑н. Універсалізацыя машын, якія ажыццяўляюць працэсы кіравання.

біяхі́мія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае хімічны састаў арганізмаў і ўласцівыя ім хімічныя працэсы.

[Ад грэч. bíos — жыццё і хімія.]