underprivileged [ˌʌndəˈprɪvɪdʒd] adj. абмежава́ны ў права́х, пазба́ўлены прывіле́яў, право́ў;

underpriviliged children дзе́ці з бе́дных се́м’яў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэстыту́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. У грамадзянскім праве — аднаўленне былых парушаных правоў з кампенсацыяй страт.

2. Здольнасць жывога арганізма аднаўляць страчаныя часткі.

[Лац. restitutio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэстыту́цыя ’аднаўленне былых парушаных правоў’ (ТСБМ). Ст.-бел. реституция ’зварот забранай уласнасці’ < ст.-польск. restytucyja ’тс’ < лац. restĭtūtio ’аднаўленне; аднаўленне ў правах’ < restĭtuo ’вяртаю; аднаўляю’ (Булыка, Лекс. запазыч., 77).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бяспра́ўе, ‑я, н.

Адсутнасць правоў (грамадзянскіх, палітычных або якіх‑н. іншых). Бяспраўе раба ў рабаўладальніцкім грамадстве. Бяспраўе жанчыны ў капіталістычных краінах. Сацыяльнае бяспраўе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вялікадзяржа́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вялікай дзяржавы, уласцівы ёй.

2. Які не паважае правоў малых народаў; фанабэрыста-ўладарны. Вялікадзяржаўны шавінізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паўста́нак ’невялікая чыгуначная станцыя’ (ТСБМ, Касп.). З рус. полустанок, якое з полустанция ’дадатковая станцыя чыгункі без правоў сапраўднай станцыі’ і аформілася пад уплывам слова стан (а магчыма, і польск. przystanek kolejowy).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гуманіта́рны, -ая, -ае.

1. Звернуты да асобы чалавека, да яго правоў і інтарэсаў.

Гуманітарныя праблемы.

2. Аб навуках: які звязаны з вывучэннем грамадства, культуры і гісторыі народа ў адрозненне ад прыродазнаўчых і тэхнічных навук.

Гуманітарная адукацыя.

|| наз. гуманіта́рнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

cession

[ˈseʃən]

n.

перада́ча f. (право́ў); састу́пка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

attainder

[əˈteɪndər]

n., Law

стра́та право́ў і маёмасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wyjęty :

wyjęty spod prawa — пазбаўлены правоў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)