цывілі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

У юрыдычнай літаратуры — грамадзянскае права; навука грамадзянскай права.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Roman law [ˌrəʊmənˈlɔ:] n. ры́мскае пра́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

serfdom [ˈsɜ:fdəm] n. hist. прыго́ннае пра́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адку́пшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (гіст.).

Той, хто набыў права на які-н. від дзяржаўных адходаў, падаткаў; уладальнік водкупу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адука́цыя, -і, ж.

1. Навучанне, асвета.

Права на адукацыю.

2. Сукупнасць ведаў, набытых у выніку навучання.

Сярэдняя а.

Вышэйшая а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ке́сар, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

Манарх, уладар [славянская перадача старажытнарымскага імя Цэзар].

◊

Кесару — кесарава! — няхай той, каму належыць права кіраваць, карыстаецца гэтым правам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паўнамо́цтва, -а, мн. -ы, -аў, н.

Права, дадзенае каму-н. для выканання чаго-н.

Дэпутацкія паўнамоцтвы.

Быць надзеленым надзвычайнымі паўнамоцтвамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

звычаёвы (установленный обычаем) обы́чный;

~вае пра́ва — юр. обы́чное пра́во

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

першаро́дства ср., книжн., уст. перворо́дство;

○ правы́ п. — права́ перворо́дства

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

гражда́нство грамадзя́нства, -ва ср.;

права́ гражда́нства правы́ грамадзя́нства.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)