Verbum

анлайнавы слоўнік

bayonet

[ˈbeɪənət]

штых -а́ m.

v.t.

кало́ць, прабіва́ць штыхо́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

chime² [tʃaɪm] v.

1. звіне́ць (пра званы);

The bells are chiming. Звіняць званы.

2. біць, адбіва́ць, прабіва́ць (пра гадзіннік);

The clock chimed midnight. Гадзіннік прабіў поўнач.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

báhnen

sich (D) den Weg ~ — прабіва́ць сабе́ даро́гу (тс. перан.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

empórarbeiten

(sich) прабіва́ць сабе́ даро́гу (bis zu D – да чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

knife

[naɪf]

n., pl. knives

нож, нажа́ m.

рэ́заць, прабіва́ць, забіва́ць нажо́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

éinrennen

* vt прабіва́ць, разбіва́ць з разбе́гу

◊ óffene Türen ~ — бі́цца за пусты́ мех

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

tunnel

[ˈtʌnəl]

тунэ́ль -ю m., падзе́мны ход

будава́ць тунэ́ль; прабіва́ць, право́дзіць тунэ́ль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

тара́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., што.

1. Біць, удараць тараном ² (у 1 знач.). Тараніць крапасныя сцены. // Біць, удараць якім‑н. прадметам, прыладай як тараном.

2. Разбіваць або прабіваць наскрозь чым‑н.

3. Наносіць праціўніку ўдар корпусам баявой машыны. Тараніць самалёт ворага. // без дап. Пайсці на таран (у 3 знач.).

4. Прарываць фронт праціўніка прыёмам тарана (у 4 знач.). Тараніць абарону праціўніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

puncture

[ˈpʌŋktʃər]

1) прако́л -у m. (шы́ны)

2) прабіва́ньне, прако́лваньне n.

v.t.

прабіва́ць, прако́лваць (дзі́рку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

свідрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; незак.

1. што. Рабіць свердлам адтуліны ў чым-н.

2. што. Прабіваць, праточваць адтуліны, ход у чым-н. (пра расліны, жывёл і пад.).

Дзяцел свідруе дрэва.

Карэнне свідруе асфальт.

3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан., каго-што. Мучыць, хваляваць, прыносіць боль (пра думкі, пачуцці).

Непакой за сына свідруе душу і сэрца.

4. перан. Пільна ўглядацца.

С. вачамі, позіркам каго-н.

|| зак. прасвідрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны (да 1 і 2 знач.).

|| наз. свідрава́нне, -я, н. (да 1 знач.).

|| прым. свідрава́льны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

С. станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)