угоди́ть сов.
1. (услужить) дагадзі́ць (каму, чаму), угадзі́ць (каму, чаму); унараві́ць (каму, чаму);
на всех тру́дно угоди́ть усім ця́жка дагадзі́ць (угадзі́ць, унараві́ць);
2. (попасть куда-л.) разг. тра́піць; папа́сці;
лиса́ угоди́ла в капка́н ліса́ тра́піла ў па́стку;
3. (удариться) разг. уда́рыцца, вы́цяцца, сту́кнуцца;
он угоди́л лбом в дверь ён уда́рыўся (вы́цяўся) ілбо́м у дзве́ры (аб дзве́ры);
4. (бросая, попасть) папа́сці, тра́піць, пацэ́ліць, уцэ́ліць;
угоди́ть ка́мнем в окно́ папа́сці (пацэ́ліць, тра́піць) ка́менем у акно́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пераплёт, -ту м.
1. в разн. знач. переплёт;
адда́ць у п. — отда́ть в переплёт;
кні́гі ў прыго́жых ~тах — кни́ги в краси́вых переплётах;
ако́нны п. — око́нный переплёт;
2. обл., см. азяро́д;
◊ тра́піць у п. — попа́сть в переплёт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
влете́ть сов.
1. (внутрь) уляце́ць; (наверх) узляце́ць;
2. перен. (быстро въехать, вбежать) разг. уляце́ць;
3. перен. (попасть впросак) разг. уляце́ць, тра́піць;
4. безл. (достаться за что-л.) разг. уляце́ць, папа́сці;
◊
влете́ть в копе́ечку уляце́ць у капе́ечку.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
угада́ть сов.
1. (догадаться) угада́ць;
угада́ть ска́занное по движе́нию губ угада́ць ска́занае па губа́х;
2. (предусмотреть) угада́ць;
угада́ть пого́ду угада́ць надво́р’е;
3. (опознать) прост. пазна́ць;
4. (случайно дать верный ответ) патра́піць;
5. (очутиться где-л., попасть куда-л.) прост. тра́піць;
угада́л как раз на сва́дьбу угада́ў якра́з на вясе́лле;
6. (попасть в кого-л., во что-л.) прост. пацэ́ліць, уцэ́ліць, тра́піць, папа́сці;
угада́ть в го́лову пацэ́ліць (тра́піць, папа́сці) у галаву́;
7. (угодить, потрафить кому-л.) прост. патра́піць, дагадзі́ць (каму);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зацячы́ сов.
1. (попасть, влиться куда-л.) зате́чь;
вада́ ~цякла́ за каўне́р — вода́ затекла́ за воротни́к;
2. зате́чь, онеме́ть;
ногі ~цяклі́ — но́ги затекли́ (онеме́ли);
3. (опухнуть) оте́чь, зате́чь;
4. переста́ть течь, замо́кнуть;
бо́чка ~цякла́ — бо́чка переста́ла течь (замо́кла)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кацёл (род. катла́) м., в разн. знач. котёл;
кухо́нны к. — ку́хонный котёл;
паравы́ к. — парово́й котёл;
папа́сці ў к. — воен. попа́сть в котёл;
◊ як у катле́ кіпе́ць — (как) в котле́ кипе́ть;
пабра́таўся гаршчо́к з катло́м — посл. гусь свинье́ не това́рищ
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
горя́чий прям., перен. гара́чы;
◊
горя́чая кровь (у кого) гара́чая кроў (у каго);
по горя́чим следа́м, по горя́чему сле́ду па гара́чых сляда́х;
горя́чие напи́тки уст., прост. мо́цныя напі́ткі;
под горя́чую ру́ку (попасть, подвернуться и т. п.) пад гара́чую руку́ (папа́сці, тра́піць і да т.п.);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уско́чыць сов.
1. (быстро встать) вскочи́ть;
2. вскочи́ть, вбежа́ть;
хло́пчык уско́чыў у ха́ту — ма́льчик вскочи́л (вбежа́л) в избу́;
3. (на что-л.) вскочи́ть, вспры́гнуть;
у. на ла́ўку — вскочи́ть на скаме́йку;
4. (во что-л.) вскочи́ть, впры́гнуть;
у. у ло́дку — вскочи́ть (впры́гнуть) в ло́дку;
5. перен., разг. (о нарыве, волдыре и т.п.) вскочи́ть;
на лбе ўско́чыў гуза́к — на лбу вскочи́ла ши́шка;
6. (войти стремительно, силой) ворва́ться;
байцы́ ўско́чылі ў го́рад — бойцы́ ворвали́сь в го́род;
7. (въехать вскачь на лошади) вскака́ть;
8. угоди́ть, попа́сть;
у. у я́му — угоди́ть (попа́сть) в я́му;
◊ вось дык ~чыў! — вот так попа́лся!
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зубо́к
1. уменьш.-ласк. зубо́к, -бка́ м.;
зу́бки мн. зу́бкі, -бак;
2. техн. зубо́к, -бка́ м.;
зубки́ мн. зубкі́, -ко́ў;
◊
подари́ть (приноси́ть, принести́) на зубо́к падары́ць (прыно́сіць, прыне́сці) на зубо́к;
знать (вы́учить) на зубо́к знаць, ве́даць (вы́вучыць) на зубо́к;
попа́сть на зубо́к (кому) тра́піць на зубо́к (каму).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ко́готь кіпцю́р, -ра́ м., капцю́р, -ра́ м., кі́пець, -пця м.;
◊
показа́ть ко́гти паказа́ць кіпцюры́ (капцюры́, кі́пці);
попа́сть в ко́гти (к кому-л.) тра́піць (у чые́-не́будзь) кіпцюры́ (капцюры́, кі́пці);
облома́ть ко́гти (кому-л.) аблама́ць кіпцюры́ (капцюры́, кі́пці) (каму-небудзь);
держа́ть в когтя́х (кого-л.) трыма́ць у кіпцюра́х (капцюра́х, кі́пцях) (каго-небудзь);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)