Месца, ёмішча, прызначанае для чаго‑н. Плошча... Ці не, не плошча — хутчэй гэта вялізная празрыстая ўмяшчальня паветра і сонца, накрытая ясным блакітам неба.Палтаран.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кары́сны, -ая, -ае.
1. Які прыносіць карысць.
Карысная кніга.
Карысная заўвага.
2. Які складае частку цэлага, выкарыстоўваецца непасрэдна па прызначэнні (спец.).
Карысная плошча.
|| наз.кары́снасць, -і, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шырэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -э́е; незак.
Станавіцца больш шырокім па тэрыторыі; шырока прасцірацца або расці колькасна, духоўна.
Плошча вадасховішча шырэе.
Шырэюць рады даследчыкаў космасу.
|| зак.пашырэ́ць, -э́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
жылпло́шча, ‑ы, ж.
Плошча дома, кватэры і пад., прызначаная для жылля; жыллёвая плошча. // Памяшканне для жылля, кватэра. Дэмабілізаваўся [генерал-маёр] і хоча жыць у Мінску, але, каб прапісацца, трэба знайсці вольную жылплошчу.Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перысты́ль, ‑я, м.
Прамавугольны двор, сад або плошча, абнесеныя крытай каланадай.
[Грэч. perístylos.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паралелагра́м, ‑а, м.
Чатырохвугольнік, процілеглыя бакі якога роўныя і паралельныя. Плошча паралелаграма.
[Ад грэч. parállēlos — паралельны і grámma — лінія.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
plaza
[ˈplɑ:zə]
n.
пляц -у m., пло́шчаf.; ры́нак -ку m.; ры́нкавая пло́шча; Am. цэ́нтар з кра́мамі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пляц, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Зямля пад сядзібай, агародам.
Паставіць хату на добрым пляцы.
2. Прызначаная для забудовы тэрыторыя ў горадзе або вёсцы.
3.Плошча для ваенных парадаў і страявых заняткаў (гіст.).
Вучэбны п.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Ры́нак ’базар’ (ТСБМ; астрав., Сл. ПЗБ), руск. ры́нок, укр.ри́нок. Да ўсходніх славян трапіла праз пасрэдніцтва заходнеславянскіх моў, параўн. польск.rynek ’рынак’, ’рыначная плошча’, славац.rinok ’рынак’, ’рыначная плошча’, чэш.rynk ’кола’, ’гарадская плошча’, н.-луж.rynk ’рыначная плошча’ са с.-в.-ням.rinc ’кола’, ’плошча’, ням.Ring ’кола’ (> у паўдн.-усх. дыялектах ’плошча’ > ’рыначная плошча’). Параўн. таксама галанд.ring ’кола’, швед.ring ’кола’, ’пляцоўка’ (Фасмер, 5, 530; Брукнер, 472; Чарных, 2, 130; Булыка, Бел. лінгв., 64). Сюды ж і ры́нак у значэнні ’сярэдняя свабодная частка пакоя’ (капыл., Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ме́ста, ‑а, М месце, н.
1.Уст. Горад.
2.Абл. Рыначная плошча. [Слуцк] меў тое месца, якое было асяродкам эканамічнага і гандлёвага жыцця акругі — рыначную плошчу па самай сярэдзіне. Гэта была даволі вялікая, .. выбрукаваная плошча і звалася ў нас местам.Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)