Ры́нак ’базар’ (ТСБМ; астрав., Сл. ПЗБ), руск. ры́нок, укр.ри́нок. Да ўсходніх славян трапіла праз пасрэдніцтва заходнеславянскіх моў, параўн. польск.rynek ’рынак’, ’рыначная плошча’, славац.rinok ’рынак’, ’рыначная плошча’, чэш.rynk ’кола’, ’гарадская плошча’, н.-луж.rynk ’рыначная плошча’ са с.-в.-ням.rinc ’кола’, ’плошча’, ням.Ring ’кола’ (> у паўдн.-усх. дыялектах ’плошча’ > ’рыначная плошча’). Параўн. таксама галанд.ring ’кола’, швед.ring ’кола’, ’пляцоўка’ (Фасмер, 5, 530; Брукнер, 472; Чарных, 2, 130; Булыка, Бел. лінгв., 64). Сюды ж і ры́нак у значэнні ’сярэдняя свабодная частка пакоя’ (капыл., Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ме́ста, ‑а, М месце, н.
1.Уст. Горад.
2.Абл. Рыначная плошча. [Слуцк] меў тое месца, якое было асяродкам эканамічнага і гандлёвага жыцця акругі — рыначную плошчу па самай сярэдзіне. Гэта была даволі вялікая, .. выбрукаваная плошча і звалася ў нас местам.Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кішэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -шы́ць, незак.
1. Мітусліва рухацца ў розных напрамках (пра вялікую колькасць каго-н.).
Мільёны пчол кішаць на канюшыне.
2.кім. Быць перапоўненым мноствам жывых рухавых істот.
Базарная плошча кішэла народам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
powierzchnia
ж.
1. паверхня;
2.плошча;
powierzchnia mieszkalna — жылая плошча
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
areał, ~u
м. арэал, абшар, плошча;
areał zasiewu — пасяўная плошча
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дварцо́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да дварца. Дварцовая плошча. Дварцовы парк.
•••
Дварцовы пераваротгл. пераварот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Érdfläche
f - зяме́льная пло́шча [прасто́ра]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
сабо́рны Dom-;
сабо́рная пло́шча Dómplatz m -(e)s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
pl.
= plac — плошча; пл.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
вадазбо́р, ‑у, м.
1. Збіранне, накапленне вады.
2.Плошча, з якой рака збірае ваду; басейн. Вадазбор ракі Прыпяці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)