Па́жа ’паша’ (Янк. 1, Сл. ПЗБ). З паша ў выніку дыялектнага інтэрвакальнага азванчэння глухіх зычных.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пашалы́к

(тур. pašalik)

правінцыя або вобласць у султанскай Турцыі, якою кіраваў паша.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Páscha

m -s, -s гіст. паша́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Grásfutter

n -s па́ша, падно́жны корм

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Grásland

n -(е)s луг, па́ша

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Álp, Álpe

f -, -en го́рная [альпі́йская] па́ша

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

błonie

н. луг, паша; абалонь; прырэчная даліна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

міралю́бны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і міралюбівы. Паша краіна заўсёды была, ёсць і застанецца міралюбнай. «Работніца і сялянка». Тон князя змяніўся і з сухавата-здзеклівага стаў амаль міралюбным. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няке́пскі, ‑ая, ‑ае.

Даволі добры, нядрэнны. Добры хутар! Месца вясёлае, усе выгоды пад рукою. Тут табе і зямля, і паша, і дровы. І зямля някепская... Колас. Дзяўчынка ведала, што бацька яе някепскі камбайнер. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палані́на, ‑ы, ж.

Горная паша з лугавой расліннасцю ў верхнім поясе Карпат і некаторых горных хрыбтоў Балканскага паўвострава. Каб была пры мне дружына Юнакоў-хлапцоў удалых, Ускалыхнуў бы я Карпаты, Бор дрымотны, паланіны. Бажко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)