генеты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да генезісу, вывучае паходжанне, развіццё чаго‑н. Генетычная сувязь.

2. Які мае адносіны да генетыкі. Генетычная інфармацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ábstammungslehre

f - вучэ́нне пра пахо́джанне ві́даў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

дыплама́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Раздзел крыніцазнаўства, які вывучае паходжанне, структуру і змест гістарычных дакументаў з мэтай выяўлення іх аўтэнтычнасці, часу напісання і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pochodzenie

pochodzeni|e

н. паходжанне;

~e społeczne — сацыяльнае паходжанне;

on jest Polakiem z ~a — ён паляк па паходжанні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nieszlachetny

1. непрыстойны; невысакародны;

2. (пра паходжанне) нешляхетны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Deszendénz

f -

1) пато́мства

2) біял. пахо́джанне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Hérkunft

f -

1) пахо́джанне

2) прыбыццё, прыхо́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Welshry [ˈwelʃri] n.

1. ча́стка го́рада, насе́леная перава́жна валі́йцамі (у Валіі або Англіі)

2. валі́йскае пахо́джанне, валі́йская нацыяна́льнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ancestry [ˈænsestri] n.

1. род, пахо́джанне, радаво́д;

She comes of distinguished ancestry. Яна дваранскага паходжання.

2. про́дкі; пра́шчуры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

-генія

(гр. genos = паходжанне)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццямі «паходжанне», «утварэнне».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)