іера́рхія
(гр. hierarchia)
паслядоўнае размяшчэнне пасад, званняў, з’яў ад ніжэйшых да вышэйшых у парадку іх падпарадкаванасці (службовая і-ія).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
неадме́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Абавязковы, неабходны. Ганне трэба было асабліва трымацца няпісанага, але неадменнага закону. Мележ. // Традыцыйны, звычаёвы. На гэты раз неадменнае «Будзьце здаровы» прагучала яшчэ больш бадзёра. Шахавец.
2. Уст. У дарэвалюцыйнай Расіі — уваходзіла ў склад назваў некаторых пасад (у значэнне пастаянны). Неадменны сакратар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непаты́зм
(ад лац. nepos, -otis = унук, нашчадак)
раздача рымскімі папамі даходных пасад, вышэйшых царкоўных званняў сваякам для ўмацавання ўласнай улады.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
страка́тасць, ‑і, ж.
1. Рознакаляровасць, пярэстасць. Прывольныя лугі вабяць сваім раздоллем, прыгожасцю, цудоўнай стракатасцю колераў і размаітасцю пахаў. Асіпенка.
2. перан. Разнароднасць. Назвы пасад воінскіх начальнікаў адлюстроўваюць тую лексічную стракатасць, якая з’явілася вынікам сутыкнення славянскай і заходнееўрапейскай сістэм у арганізацыі вайсковай справы. Гіст. лекс. бел. мовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
укру́г, прысл. і прыназ.
Абл.
1. прысл. Кругом, вакол. Раз бяседа вялікая ў князя была: На пасад дачку княжну садзілі; За сталом він заморскіх крыніца цякла, Бегла музыка ўкруг на паўмілі. Купала.
2. прыназ. з Р. Вакол чаго‑н. Няяркая, маленькая вясёлка Укруг месяца ледзь бачна зіхаціць. Багдановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іера́рхія
(гр. hierarchia, ад heiros = свяшчэнны + arche = улада)
паслядоўнае размяшчэнне пасад, званняў, з’яў ад ніжэйшых да вышэйшых у парадку іх падпарадкаванасці (напр. службовая і.).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
магістрату́ра
(н.-лац. magistratura, ад лац. magistratus = улада, кіраўніцтва)
1) назва вышэйшых дзяржаўных пасад у Стараж. Рыме;
2) судовае ведамства ў некаторых краінах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сімані́я
(с.-лац. simonia, ад ст.-яўр. Simon = імя біблейскага вешчуна)
продаж і купля царкоўных пасад, распаўсюджаныя ў сярэднія вякі ў Зах. Еўропе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
штат2
(лац. status = стан, становішча)
1) пастаянны склад супрацоўнікаў якой-н. установы, арганізацыі;
2) дакумент, палажэнне аб складзе супрацоўнікаў і пасад ва ўстанове.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
лорд
(англ. lord)
1) спадчынны тытул вышэйшага дваранства ў Англіі;
2) састаўная частка афіцыйных назваў некаторых вышэйшых пасад у Англіі (напр. лорд-канцлер, лорд-мэр).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)