шнэ́ка
(нарв. snekke)
невялікае вёслава-паруснае судна на Белым моры і каля Мурманскага ўзбярэжжа.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
бот
(гал. boot)
невялікае паруснае, вёсельнае або маторнае судна для перавозак, рыбалоўнага промыслу і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
я́хта
(англ. yacht, ад гал. jacht)
паруснае або маторнае судна для воднага спорту і прагулак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
БРЫГАНЦІ́НА
(італьян. brigantino),
1) марское паруснае двухмачтавае судна з прамымі парусамі на пярэдняй мачце (фок-мачце) і косымі на задняй (грот-мачце). У 17—19 ст. выкарыстоўваліся ў ваен. флоце як пасыльныя і разведвальныя караблі.
2) Парусна-вёславае судна ў рус. флоце 18 ст. для перавозкі войск і грузаў. Мела 2—3 гарматы. Брыганціна меншая за брыг. У 16—18 ст. Брыганцінай наз. лёгкія быстраходныя пірацкія судны.
т. 3, с. 273
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
брыг
(англ. brig, ад іт. brigantino = брыганціна)
марское двухмачтавае ваеннае ці гандлёвае паруснае судна 18—19 ст.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
каю́к 1, нескл., м.
Разм. Канец, пагібель, смерць. — Канчаецца іх панаванне. Губернатары і тыя хвасты пападціскалі. Свабода, брат, пайшла! Каюк міністрам! Колас. Тры дні ішлі без дарог, праз балоты ля Нёмана, некалькі разоў пападалі ў такія перадзелкі, што не пажадаеш злодзею, думалі — каюк. Быкаў.
каю́к 2, ‑а́, м.
Уст. Рачное вёслава-паруснае грузавое судна.
[Тур.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
барк
(гал. bark)
вялікае паруснае марское судна, у якога на задняй мачце косыя парусы, а на астатніх прамыя.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
płótno
н.
1. палатно;
płótno żaglowe — паруснае палатно;
blady jak płótno — бледны (белы) як палатно;
2. палатно; карціна
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
лю́гер
(ням. Lugger)
1) трохмачтавае паруснае судна з бізань-мачтай перад воссю руля;
2) даўнейшы трохмачтавы парусны ваенны карабель.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фелю́га
(іт. feluca, ад ар. fulûk = лодка)
невялікае паруснае бяспалубнае прамысловае судна на Міжземным, Чорным, Азоўскім і Каспійскім морах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)