узго́рбіць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго-што.

Выгнуць гарбом, падняць угору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Паднём ’церассядзельнік’ (Касп.). З падʼём з ‑н‑устаўным. Гл. падняць.⇉ч

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пасі́лы ’каромысла’ (петрык., Мат. Гом.). Усходнепалескае. Да пасіліць ’падняць’, пасіленне ’дапамога’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шасі́, нескл., н. (спец.).

1. Рама ці аснова розных машын, механізмаў і ўстановак.

2. Частка самалёта, прызначаная для руху яго па аэрадроме, для ўзлёту і пасадкі.

Падняць ш.

Выпусціць ш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пальча́тка ж. перча́тка;

◊ кі́нуць ~ку — бро́сить перча́тку;

падня́ць ~ку — подня́ть перча́тку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wydźwignąć

зак.

1. падняць (угару);

2. перан. падняць; узняць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падня́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падняць.

•••

З паднятым забралам гл. забрала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазадзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Падняць угору ўсё, многае або загнуць, задраць уверх усё, многае.

П. галовы.

П. пазногці.

2. каго (што). Забіць, разарваць усіх, многіх.

Каршуны пазадзіралі куранят.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

устапы́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Падняць уверх валасы, шэрсць, шчаціну і пад.; натапырыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тро́біл ‘сварка’: тробіл падняць (ветк., Palaeoslavica, 21, 2, 148). Няясна; магчыма, звязана з труб, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)