падня́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падняць.

•••

З паднятым забралам гл. забрала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазадзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Падняць угору ўсё, многае або загнуць, задраць уверх усё, многае.

П. галовы.

П. пазногці.

2. каго (што). Забіць, разарваць усіх, многіх.

Каршуны пазадзіралі куранят.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

устапы́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Падняць уверх валасы, шэрсць, шчаціну і пад.; натапырыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тро́біл ‘сварка’: тробіл падняць (ветк., Palaeoslavica, 21, 2, 148). Няясна; магчыма, звязана з труб, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

повы́сить сов., в разн. знач. павы́сіць; (поднять) узня́ць, падня́ць; см. повыша́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

меч, мяча́, мн. мячы́, мячо́ў, м.

Старадаўняя халодная зброя, падобная на вялікі нож, востры з абодвух бакоў.

◊

Падняць меч на каго-н. — пачаць вайну, пайсці супраць каго-н.

Скрыжаваць мячы — пачаць паядынак, бой, спрэчку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

уссу́нуць, -ну, -неш, -не; -су́нь; -нуты; зак., што на што.

1. Сунучы, падняць наверх.

У. бэльку на зруб.

2. Абуць, надзець (звычайна наспех, часова; разм.).

У. боты на басанож.

|| незак. уссо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

◎ Падо́йма ’падняцце, падъём’ (Нас.), падбим (Яруш.), падбимы (Др.-Падб.) ’тс’, падбимы ’пачастунак у час вяселля для таварышаў маладога або сябровак маладой’ (Янк. 2), у падбиму ’як падняць’ (Юрч.). Укр. підойма ’рычаг’, польск. podyma, чэш.-дыял. podejmą ’частка калёс’, славац. podojma, podejmą, podojńa ’рычаг’. Мабыць, праслав. podъ‑jьm‑a (гл. падняць) (Махэк, 466).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыўзня́ць, -німу́, -німеш, -німе; -німі́; -ня́ты; зак., каго-што.

Трохі ўзняць, падняць.

П. галаву.

|| незак. прыўзніма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. прыўзня́цца, -німу́ся, -німешся, -німецца; -німі́ся; незак. прыўзніма́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і прыўздыма́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

wzbić

зак. узняць; падняць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)