norm [nɔ:m] n. но́рма, станда́рт;

a deviation from the norm адхіле́нне ад но́рмы;

social norms пра́вілы паво́дзін у грама́дстве

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

diverge

[dɪˈvɜ:rdʒ]

v.i.

1) разыхо́дзіцца

2) адхіля́цца, адыхо́дзіць ад но́рмы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вымаўле́нчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вымаўлення. Вымаўленчыя нормы. Вымаўленчы апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацэ́начны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ацэнкі. Ацэначныя нормы. Ацэначная камісія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

но́рма, -ы, мн. -ы, норм і -аў, ж.

1. Устаноўленая мера, сярэдняя велічыня чаго-н.

Н. выпрацоўкі.

Н. выпадзення ападкаў.

2. пераважна мн. Агульнапрызнаныя, узаконеныя ў пэўным асяроддзі правілы паводзін людзей у грамадстве.

Дыпламатычныя нормы.

3. Устаноўленае, агульнапрынятае правіла ў мове, літаратуры.

Нормы беларускай літаратурнай мовы.

4. Загаловак кнігі, звычайна скарочаны, які даецца дробным шрыфтам на першай старонцы кожнага друкаванага аркуша ўнізе з левага боку (спец.).

◊

Прыйсці (увайсці) у норму — прыйсці да звычайнага стану.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыўда́рыць, -ру, -рыш, -рыць; зак. (разм.).

1. Пачаць рабіць што-н. хутчэй, паднаціснуць.

Трэба п., бо не выканаем нормы.

2. за кім. Пачаць заляцацца.

П. за суседкай.

|| незак. прыўдара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

überhólt

a састарэ́лы

~е Nórmen — састарэ́лыя но́рмы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

normalisíeren

vt

1) нармалізава́ць

2) вызнача́ць но́рмы [станда́рты]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

арфаэпі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арфаэпіі. Арфаэпічныя нормы беларускай літаратурнай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагартава́цца, ‑туецца; зак.

Загартавацца больш, чым трэба, звыш нормы; сапсавацца ад празмернай загартоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)