ірадыі́раваць

(лац. irradiare = ззяць)

распаўсюджвацца за межы непасрэднай крыніцы ўзбуджэння, раздражнення (пра нервовыя працэсы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сі́напсы

(гр. synapsis = з’яднанне)

месцы судакранання нервовых клетак паміж сабой, цераз якія перадаюцца нервовыя імпульсы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

demaskować

demaskowa|ć

незак. кніжн. выкрываць; дэмаскаваць;

~ło go jego nerwowe zachowanie — яго выкрывалі нервовыя паводзіны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

осмарэцэ́птары

(ад осмас + рэцэптары)

чуллівыя нервовыя заканчэнні ў розных органах і тканках, якія рэагуюць на змяненне асматычнага ціску.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мато́рны ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да матора; прызначаны для матораў. Маторны цэх.

2. Які прыводзіцца ў рух маторам; забяспечаны маторам. Маторная піла. □ Аднойчы Несцяровіч .. гнаў маторную лодку, стараючыся хутчэй даплыць да вядомага яму месца. Чорны.

мато́рны ​2, ‑ая, ‑ае.

Спец. Рухальны (пра псіхафізіялагічныя працэсы). Маторная актыўнасць дзяцей. Маторныя нервовыя цэнтры.

•••

Маторная памяць гл. памяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нейраглі́я

(ад нейра- + гр. glia = клей)

тканка нервовай сістэмы жывёльнага арганізма, у якой размешчаны нервовыя клеткі (нейроны) і іх адросткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прэсарэцэ́птары

(ад лац. pressus = ціск + рэцэптары)

чуллівыя нервовыя заканчэнні ў сценках крывяносных сасудаў, полых унутраных органах, якія ўспрымаюць змяненні ціску.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

валюмарэцэ́птары

(ад лац. volumen = аб’ём + рэцэптары)

чуллівыя нервовыя заканчэнні ў розных органах і крывяносных сасудах, якія рэагуюць на расцяжэнне іх сценак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мато́рны

(ад лац. motor = які рухае)

1) які мае адносіны да матора;

2) фізіял. рухальны (напр. м-ыя нервовыя цэнтры); параўн. сенсорны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ссо́хлы, ‑ая, ‑ае.

1. Які высах, завяў, загінуў ад неспрыяльных умоў (пра расліны). Восеньскі вецер буяніў над шэрымі прасторамі, гнаў і кудлачыў у небе густыя хмары,.. зрываў жоўтае і чырвонае ссохлае лісце. Быкаў. Расліны ссохлыя прамоклі, Павесялела ўсе вакол. Кляўко. // перан. Разм. Схуднелы (пра чалавека). Іліко адразу ўспомніў .. ссохлага хлапца, што ляжаў у садзе. Самуйлёнак.

2. Сасмяглы, шурпаты (пра губы, вусны). Па ссохлых губах бегалі нервовыя дрыжыкі. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)