тэарэ́ма

(гр. theorema)

навуковае палажэнне, ісціннасць, якая ўстанаўліваецца доказам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

капіта́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Звязаны з пашырэннем асноўных фондаў народнай гаспадаркі. Капітальнае будаўніцтва. // Істотны, асноўны, карэнны. Капітальны рамонт.

2. Грунтоўны, важны. Капітальнае навуковае даследаванне.

•••

Капітальная сцяна гл. сцяна.

Капітальныя ўкладанні гл. укладанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

investigation [ɪnˌvestɪˈgeɪʃn] n.

1. (into) рассле́даванне; сле́дства;

a murder investigation рассле́даванне забо́йства;

a police investigation паліцэ́йскае рассле́даванне;

be under investigation рассле́давацца

2. (навуко́вае) дасле́даванне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

scientific [ˌsaɪənˈtɪfɪk] adj.

1. навуко́вы;

a scientific discovery навуко́вае адкрыццё;

a scientific researcher навуко́вы дасле́дчык

2. sport высо́кага кла́са, тэхні́чны;

scientific boxing бокс высо́кага кла́са

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мы́сленне і мышле́нне, ‑я, н.

1. Працэс адлюстравання аб’ектыўнай рэчаіснасці ва ўяўленнях, паняццях, суджэннях і г. д.; здольнасць мысліць, разважаць. Абстрактнае мысленне. Мастацкае мысленне. Навуковае мысленне.

2. Дзеянне паводле дзеясл. мысліць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

research

1. [ˈri:sɜ:rtʃ]

n.

дасьле́даваньне (навуко́вае) n.; до́сьледы, по́шукі pl.

2. [rɪˈsɜ:rtʃ]

v.t.

дасьле́даваць

3.

v.i.

право́дзіць до́сьледы або́ по́шукі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

эды́цыя

(лац. editio = выданне)

навуковае выданне помнікаў пісьменнасці, твораў класікаў літаратуры, фальклору і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фотадакуме́нт

(ад фота- + дакумент)

фатаграфія, якая адлюстроўвае рэальны факт і мае гістарычнае, юрыдычнае, навуковае значэнне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіпо́тэза, ‑ы, ж.

Прапанаванае для тлумачэння якіх‑н. з’яў навуковае меркаванне, ісціннасць якога яшчэ не даказана доследным шляхам. Гіпотэза аб касмічных гасцях Зямлі хвалявала калісь многіх вучоных і даследчыкаў, выклікала гарачую дыскусію. А потым паступова на яе забыліся. Шыцік. // Усякае меркаванне, дапушчэнне, здагадка.

[Ад грэч. hypóthesis — меркаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

энцыклапе́дыя, -і, мн. -і, -дый, ж.

1. Навуковае або навукова-папулярнае даведачнае выданне па ўсіх або асобных галінах ведаў, звычайна ў выглядзе слоўніка.

Музычная э.

Дзіцячая э.

2. Прыведзены ў сістэму агляд розных раздзелаў, галін якой-н. навукі, уводзіны ў курс якой-н. навукі (кніжн.).

Э. матэматычных ведаў.

◊

Хадзячая энцыклапедыя (жарт.) — пра адукаванага чалавека, які валодае самымі рознымі ведамі.

|| прым. энцыклапеды́чны, -ая, -ае.

Э. слоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)