Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Му́ркаць, му́ркнуты, мурну́ць, муркота́ць ’ціха вурчаць, утвараючы гукі «мур-мур» (пра ката)’, ’мармытаць, бурчаць, гаварыць сабе пад нос’ (ТСБМ, Выг. дыс., ТС; З нар. сл., ігн., шальч., Сл. ПЗБ), ’паціху падаваць голас’ (ТС). Укр.му́ркати, му́ркнути, муркота́ти ’тс’. Бел.-укр. ізалекса. Балтызм. Параўн. літ.mur̃kti, murkúoti, murksóti ’мурлыкаць’, ’сядзець прыжмурыўшыся’ (Грынавяцкене, Сл. ПЗБ, 3, 85). Сюды ж пін.му́рка ’мянушка сабакі’ (КЭС). Спрошчана як гукапераймальнае тлумачыць паходжанне Васілеўскі (Прадукт. тыпы, 72, 79). Гэтак жа і аўтары ЕСУМ (4, 538).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ры́для ’драўляны каркас (дыяганальна перакрыжаваныя бярвенні) у цаглянай сцяне’ (брэсц., Нар. сл.). Гэта лексема этымалагічна звязваецца з ням.Riegelbau ’фахверк’, якой даўней, у XV–XVII стст., на Беларусі называлі “прускі мур” (Лучыц-Федарэц, Бел. лінг., 17, 65–66).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Му́рак, му́рачак ’выступ у печы, на якім можна сядзець, прымурак’, ’вузкая рамка пяколка для мыла і запалкаў’ (Сцяшк., В. В.; шчуч., З нар. сл., Сл. ПЗБ; ветк., Мат. Гом.). Відаць, паланізм. Параўн. польск.murek ’тс’. Да мур1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
агаро́джаж Umzäunung f -, -en; Éinfriedung f -, -en; Zaun m -(e)s, Zäune; Máuer f -, -n (мур); Gítter n -s, - (краты); Hécke f -, -n (жывая агароджа)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Муроўка1 ’мураванне’, ’матэрыял для муравання’ (ТСБМ, Нас.). Да мурава́ць (гл.).
Муроўка2 ’божая кароўка, Coccinella septipunctata’ (міёр., Шатал.). З ⁺мороўка, роднаснае да польск.mrówka < прасл.morvьja ’муравей’. Гл. мураве́йнік.
2.(результат укладки кирпича, камня и т. п.)мур, род. му́ра м.; кла́дка, -кі ж.; муро́ўка, -кі ж.;
кирпи́чная кла́дка цагля́ны мур;
3.(яиц) нясе́нне, -ння ср., но́ска, -кі ж.;
4.(холощение) паклада́нне, -ння ср.;
5.обл. (доска, бревно через ручей) кла́дка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
fortification
[,fɔrtəfɪˈkeɪʃən]
n.
1) фартыфіка́цыя f., умацава́ньні (як форт, мур, роў)
2) вае́нныя збудава́ньні pl.
3) фартыфікацы́йная інжынэ́рыя
4) павышэ́ньне пажы́ўнасьці е́жы дадава́ньнем вітамі́наў і мінэра́лаў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Тэ́гус ‘бульбяная бабка’ (Сцяшк. Сл.). Паходжанне няяснае. Відаць, запазычана вусным шляхам з ідыш, параўн. tejgexe ‘бабка, запяканка’, што ад ням.Teig ‘цеста’ (Астравух, Ідыш-бел. сл., 792), якое ўзыходзіць да і.-е.*dheigh‑ ‘мясіць цеста’, больш ранняе ‘мясіць гліну’, адкуль і грэч.τεῖχοης; ‘мур’, τοῖχος ‘сцяна’ (Duden. Ethymologie, 841).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
crumble
[ˈkrʌmbəl]1.
v.t.
1) крышы́ць, раскры́шваць, расьціра́ць на дро́бныя кава́лкі, раздрабля́ць
2) разбура́ць, разьбіва́ць, ні́шчыць
2.
v.i.
1) крышы́цца
2) абсыпа́цца
3) распада́цца, разва́львацца (пра мур)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)