Схі́ндрыцца ’зрабіцца худым, мізэрным’ (ТС). Вытворнае ад лаянк. гі́ндра (ТС), гі́нда ’тс’, гл. гіндзіцца ’слабець, марнець’ (Янк. 3.), няяснага паходжання.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wysychać
незак.
1. высыхаць, засыхаць;
2.перан. сохнуць, марнець, чэзнуць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
więdnąć
więdną|ć
незак. вянуць; марнець;
uszy więdnąć — вушы вянуць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Мадзе́ць ’жыць у цяжкіх умовах, абы-як, гараваць’, ’марнець’, ’бязмэтна існаваць’ (ТСБМ; усх.-маг., КЭС; Гарэц., Янк. БП, Нас., Ян., Касп., Мат. Гом., Бяльк., Растарг.; рэч., Нар. сл.). Рус.паўн.моде́ть ’гніць, псавацца’, ’кіснуць’, ’паволі рабіць што-небудзь’, ’слаба гарэць’, ’прэць’, ’тлець’, ’вянуць’, ’чаўрэць, марнець, існаваць’, моделый ’слабы, знясілены’, ’стомлены’. Звязана з ц.-слав.измъдѣти ’самлець’, мъдити, умъднѫти ’марудзіць’, з назвай левага прытока р. Мсты (Наўгар. вобл.) — Мда ’павольная рака’, з чэш.mdlý ’слабы, бяссільны’, польск.mdły ’лядаік’, ’слабы’, ’мізэрны’, в.-луж.módły ’тс’, славен.medǝ̀l ’слабы’, mǝ̀dléti ’марнець, чэзнуць’ (Фасмер, 2, 636 і 590–591; Праабражэнскі, 1, 544). Брукнер (347–348) у якасці і.-е. адпаведнікаў прыводзіць літ.maũsti ’ныць’, ’сумаваць’, ãpmaudas ’злосць, прыкрасць’, гоц.(ga)maudjan ’успомніць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Erlíegen
zum ~ bríngen* — паралізава́ць (дзейнасць)
zum ~ kómmen* — прыхо́дзіць у заняпа́д, марне́ць, ча́хнуць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
То́нчыць ’патанчаць’ (Нас.), тонча́ті ’худзець, марнець’ (беласт., Сл. ПЗБ), то́нчаті ’тс’ (Вруб.), сюды ж то́нчык, то́ньчык ’тонкі канец бервяна, жардзіны і інш.’ (ТС). Да то́нкі, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Варня́цца ’марнець (адносна слабага чалавека)’ (КЭС); ’ледзь жыць, існаваць, вельмі мала працуючы па слабым здароўі ці па старасці’ (Янк. I, 46). Няясна. Няма адпаведнасцей у суседніх мовах.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
languish
[ˈlæŋgwɪʃ]
v.i.
1) слабе́ць, млець; вя́нуць
2) со́хнуць, чэ́знуць; марне́ць
3) тужы́ць
She languished for home — Яна́ тужы́ла па до́ме
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
1. Стаўчы што‑н. поўнасцю або ў дастатковай меры. Утаўчы ячмень.
2.Разм. Утрамбаваць, ушчыльніць што‑н. Утаўчы дарогу.// Вытаптаць, прыбіць нагамі якую‑н. расліннасць. [Богдан:] — Каровы пачынаюць марнець. Няма пашы. Надоі паскупелі. Выган той ужо так утаўклі — зрабіўся, як бубен.Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)