кімберлі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Магматычная горная парода, якая ўтрымлівае алмазы. Алмазаносныя кімберліты.

[Ад назвы г. Кімберлі ў Паўднёвай Афрыцы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрызалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Празрысты каштоўны камень залаціста-зялёнага колеру, разнавіднасць алівіну.

[Ад грэч. chrysós — золата і lithos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэалі́ты, ‑аў; адз. цэаліт, ‑у, М ‑ліце, м.

Група мінералаў з класа сілікатаў.

[Ад грэч. zéō — кіплю і líthos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мегалі́т, ‑а, М ‑ліце, м.

Старажытнае збудаванне з вялізных камянёў (помнік, грабніца і пад.).

[Ад грэч. mégas — вялікі і lithos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мітрапалі́т, ‑а, М ‑ліце, м.

Вышэйшае званне праваслаўных епіскапаў. // Асоба, якая носіць гэтае званне.

[Грэч. mētropolitēs.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пампалі́т, ‑а, М ‑ліце, м.

Памочнік (камандзіра, начальніка) па палітычнай частцы (да 1942 г.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астралі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

1. Шкляны сплаў чырвонага колеру.

2. Род выбуховага рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шэелі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Мінерал у выглядзе белых або шэрых крышталяў; руда вальфраму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мезалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Сярэдні каменны век, пераход ад старажытнага да новага каменнага веку.

[Ад грэч. mésos — сярэдні, прамежкавы і lithos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бакелі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Штучная смала, якая ўжываецца ў фанернай і іншых галінах вытворчасці.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)