ску́рысты, -ая, -ае.

Які мае скуру або з паверхняй, падобнай на скуру.

Скурыстае лісце.

Скурыстая перапонка.

Скурыстая чарапаха (з целам, пакрытым скурай).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лісцё,

гл. лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́пкі, -ая, -ае.

1. Які лёгка прыліпае; клейкі.

Ліпкія рукі.

Ліпкае лісце.

2. перан. Неадчэпны, назойлівы (разм.).

Л. чалавек.

|| наз. лі́пкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

трапяткі́, -а́я, -о́е.

1. Які пастаянна варушыцца, дрыжыць; дрыгатлівы.

Вецер скалыхнуў трапяткое лісце.

2. Лёгкі, хуткі ў рухах, поўны энергіі (разм.).

Т. конь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шо́рхаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Тое, што і шоргаць.

Шорхаў гэбель.

Пад нагамі шорхала лісце.

Ш. мятлой па панадворку.

|| наз. шо́рханне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

іглі́ца, -ы, ж.

1. зб. Іголкападобнае лісце хвойных дрэў і кустоў.

І. сасны.

2. Адзін ліст хвойных дрэў і кустоў.

|| прым. іглі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лату́к, -у́, м.

Травяністая расліна, некаторыя віды якой ужыв. ў ежу (салат), выкарыстоўваюцца ў медыцыне і інш.

Салатны л.

|| прым. лату́кавы, -ая, -ае.

Латукавае лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лі́сцевы і лісцёвы, -ая, -ае.

1. гл. лісце.

2. Пра дрэвы з лістамі; проціл. хвойны.

Лісцевае дрэва.

3. Які складаецца з такіх дрэў.

Лісцевы лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

папрыліпа́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; зак.

Прыліпнуць — пра ўсіх, многіх ці ўсё, многае; прыліпнуць у многіх месцах.

Лісце папрыліпала да тратуару.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паўліпа́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Уліпнуць — пра ўсё, многае ці пра ўсіх, многіх.

Лісце паўліпала ў гразь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)