Verbum

прата́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Месца, дзе растаў снег і агалілася зямля.

|| памянш. прата́лінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

калі́на, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Кустовая расліна сямейства бружмелевых з белымі кветкамі і чырвонымі горкімі ягадамі, а таксама ягады гэтай расліны.

|| прым. калі́навы, -ая, -ае.

фрэ́йліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Званне прыдворнай дамы, якая знаходзіцца пры царыцы, каралеве, прынцэсе і пад., а таксама асоба, якая мае гэта званне.

Надаць званне фрэйліны.

сцяблі́на, -ы, мн. -ы, -лі́н, ж. (разм.).

Тое, што і сцябло (у 1 знач.).

|| памянш. сцяблі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.; прым. сцяблі́нкавы, -ая, -ае.

по́шліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Дзяржаўны грашовы збор для пакрыцця пэўных аперацый.

Мытныя пошліны (на тавары, якія ўвозяцца або вывозяцца). Транзітная п.

|| прым. по́шлінны, -ая, -ае.

П. збор.

разва́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

1. мн. Рэшткі разбуранай пабудовы ці паселішча, руіны.

Разваліны горада.

2. перан. Пра старога або разбітага хваробай чалавека (разм.).

Ён нагадваў жывую разваліну.

разві́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

1. Раздвоены ствол, сук і пад., а таксама месца, дзе пачынаецца раздваенне.

Р. дуба.

2. Месца разыходжання дарогі і пад.

На развіліне дарог.