урада́н, ‑у, м.

Лекавы сродак, які садзейнічае выдзяленню з арганізма мачавой кіслаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урэта́н, ‑у, м.

Лекавы прэпарат, які ўжываецца як заспакойлівы і снатворны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інсулі́н, -у, м. (спец.).

Бялковы гармон, які выпрацоўвае падстраўнікавая залоза, а таксама прэпарат гэтага гармону, што выкарыстоўваецца як лекавы сродак для рэгулявання вугляводнага абмену ў арганізме.

|| прым. інсулі́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спермі́н, ‑у, м.

Выцяжка з семявых залоз жывёл, якая ўжываецца як лекавы сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сульфазо́л, ‑у, м.

Лекавы прэпарат, які ўжываецца пры захворваннях, выкліканых кокамі і бацыламі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

healer [ˈhi:lə] n.

1. ле́кар; знаха́р; знаха́рка

2. гаю́чы, ле́кавы сро́дак; сро́дак для палягчэ́ння склада́най сітуа́цыі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нітрагліцэры́на, -ы, ж.

Арганічнае злучэнне ў выглядзе масляністай вадкасці, што атрымліваецца ўздзеяннем сумесі азотнай і сернай кіслаты на гліцэрыну; ужыв. як выбуховае рэчыва і як лекавы прэпарат.

|| прым. нітрагліцэры́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

héilkräftig

a гарчы, ле́кавы; здаро́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

жэньшэ́нь, ‑ю, м.

Далёкаўсходняя травяністая расліна сямейства араліевых, корань якой выкарыстоўваецца як лекавы сродак.

[Кіт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́льцэкс, ‑у, м.

Лекавы прэпарат: соль хлорыстага кальцыю і уратрапіну (скарыстоўваецца пры прастудных хваробах).

[Новалац. calcex.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)