bargain​1 [ˈbɑ:gən] n.

1. та́нна ку́пленая рэч

2. (гандлёвая) здзе́лка; ку́пля;

make a bargain заключы́ць здзе́лку; дамо́віцца;

be off one’s bargain анулява́ць здзе́лку, вы́зваліцца ад абавя́зку;

buy smth. at a bargain купля́ць не́шта за бе́сцань

♦

a Dutch/wet bargain здзе́лка за пля́шкаю віна́;

strike a bargain дамо́віцца, старгава́цца;

into the bargain у прыда́чу, у дада́так, да таго́ ж

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

приобрете́ние ср.

1. (действие) набыццё, -цця́ ср.; неоконч. набыва́нне, -ння ср.; прыдба́нне, -ння ср.; ку́пля, -лі ж.; неоконч. купля́нне, -ння ср.;

2. (то, что приобретено) набы́так, -тку м.; (достижение) здабы́так, -тку м.; (покупка) паку́пка, -кі ж.; (находка) знахо́дка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БРО́КЕР

(англ. broker),

пасрэднік пры заключэнні здзелак паміж зацікаўленымі бакамі — кліентамі. Ролю брокера выконваюць асобы, фірмы і арг-цыі, якія найчасцей дзейнічаюць па даручэнні і за кошт кліента (могуць дзейнічаць і ад свайго імя), атрымліваюць плату ў выглядзе камісійных (пэўнага працэнта ад сумы здзелак).

Брокеры бываюць: біржавыя (ажыццяўляюць пасрэдніцкія аперацыі з каштоўнымі памерамі і таварамі на біржах), страхавыя (знаходзяць кліентам патрэбную фірму паводле пэўнага віду страхавання), суднавыя (арганізуюць заключэнне дагавораў па фрахтаванні суднаў), валютныя (купля-продаж замежных валют). Могуць аказваць кліентам і дадатковыя паслугі (у вывучэнні рынку, у рэкламе, даваць крэдыты). Брокера на фондавых біржах Вялікабрытаніі наз. сток-брокер, на англасакскіх біржах — джобер. Пасрэднікі, якія з’яўляюцца членамі фондавых біржаў і займаюцца перапродажам каштоўных папер, наз. дылерамі.

т. 3, с. 259

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

acquisition

[,ækwɪˈzɪʃən]

n.

1) набыцьцё n.; ку́пля f.; прыдба́ньне n.

With the acquisition of ten rare books, the collection is unmatched — Пасьля́ набыцьця́ дзесяцёх рэ́дкіх кні́гаў гэ́тая кале́кцыя ня ма́е сабе́ ро́ўнай

2) набы́так -ку m.

The latest acquisition is a painting by Rubens — Апо́шнім набы́ткам ёсьць карці́на Ру́бэнса

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

marriage

[ˈmerɪdʒ]

n.

1) шлюб -у m., жані́мства n.; жані́цьба f. (для мужчы́ны), за́мужжа n. (для жанчы́ны); шлю́бнае жыцьцё

to contract, make a marriage — заключы́ць жані́мства

to give in marriage — выдава́ць за́муж

2) шлюб -у m. (цырыманія́л)

3) блі́зкае ядна́ньне, це́сная су́вязь

4) зьліцьцё дзьвюх фі́рмаў, або́ ку́пля аднае́ фі́рмы друго́ю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

steal

[sti:l]

1.

v., stole, stolen, stealing

1) кра́сьці

2) дзе́яць крадко́м

to steal a look at someone — гля́нуць крадко́м на не́кага

3) ру́хацца, хадзі́ць цішко́м або́ крадко́м, падкрада́цца

She stole out of the house — Яна́ цішко́м вы́шмыгнула з ха́ты

2.

n.

1) informal кра́дзеж -дзяжу́ m.

2) informal скра́дзеная рэч

3) informal до́брая ку́пля, ама́ль дарэ́мшчына

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

buy

[baɪ]

1.

v., bought, buying

1) купля́ць

2) падкупля́ць

Two members of the jury had been bought — Два прысяжны́я былі́ падку́пленыя

3) адкупля́ць, купля́ць

4) Sl. прыма́ць за праўдзі́вае, ве́рыць

I've heard but I don’t buy it — Я чуў пра гэ́та, але я ня ве́ру

2.

n., informal

1) паку́пка f., набы́так -ку m.

2) informal недарага́я ку́пля

it’s a real buy — Гэ́та сапраўды́ до́брая паку́пка

•

- buy off

- buy out

- buy over

- buy up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

крэды́т​II м.

1. эк., камерц. Kredít m -s, -e;

доўгачасо́вы крэды́т lángfristiger Kredít;

кароткатэрміно́вы крэды́т kúrzfristiger Kredít;

беспрацэ́нтны крэды́т zínsloser Kredít;

крэды́т пад працэ́нты verzínslicher Kredít;

ільго́тны крэды́т Vórzugskredit m;

крэды́т з растэрміно́ўкай плацяжу́ Téilzahlungskredit m;

крэды́т садзе́йнічання StandbyKredit [´stɛndbaĭ-] m;

спажыве́цкі крэды́т Konsúmkredit m;

адтэрмінава́ны крэды́т gestúndeter Kredít;

у крэды́т auf Kredít;

ку́пля ў крэды́т Rátenkauf m -(e)s, -käufe;

адкры́ць крэды́т Kredít eröffnen [gewähren];

закры́ць крэды́т den Kredít kündigen;

2. перан. (давер, аўтарытэт) Kredít m -s, -e, Vertráuenswürdigkeit f -; Ruf m -(e)s, Ánsehen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ЗЕМЛЕЎЛАДА́ННЕ,

юрыдычная форма фактычнага валодання зямлёй. Права землеўладальніка вытворнае і залежнае ад права зямельнай уласнасці.

Аб’ектам гэтага права ў Рэспубліцы Беларусь з’яўляецца зямельны ўчастак, дадзены для мэт, замацаваных у заканадаўстве. Кодэкс аб зямлі замацоўвае 2 віды З.: пажыццёвае спадчыннае валоданне зямлёй грамадзян Рэспублікі Беларусь і пастаяннае валоданне калгасаў, саўгасаў, інш. дзярж., каап., грамадскіх прадпрыемстваў, устаноў і арг-цый, рэліг. арг-цый. Зямельныя ўгоддзі даюцца грамадзянам у пажыццёвае спадчыннае валоданне з мэтай вядзення сялянскай гаспадаркі, буд-ва і абслугоўвання жылога дома, дачнага буд-ва, садаводства, жывёлагадоўлі і традыц. нар. промыслаў. У законе ўстаноўлены найб. нарматывы плошчы зямельных участкаў для кожнай мэты (напр., для вядзення сял. гаспадаркі — да 50 га с.-г. угоддзяў). У пастаяннае валоданне зямля даецца для 2 мэт — для вядзення сельскай і лясной гаспадаркі. Ва ўсіх астатніх выпадках юрыд. асобам зямля даецца ў карыстанне або арэнду. Кожны землеўладальнік можа быць адначасова і землекарыстальнікам, але не наадварот. У адрозненне ад прыватнага ўласніка землеўладальнік пазбаўлены права распараджацца зямельным участкам. Паводле закону землеўладальнік мае права самастойна гаспадарыць на зямлі, мае права ўласнасці не толькі на пасевы і вырабленую с.-г. прадукцыю, але і на даходы ад яе рэалізацыі і, у выпадку адабрання зямлі або добраахвотнага адмаўлення ад зямельнага ўчастка, мае права атрымаць поўную кампенсацыю затрат на павышэнне ўрадлівасці глебы. У астатнім іх правы ідэнтычныя правам і абавязкам землекарыстальнікаў (гл. Землекарыстанне). Падставы ўзнікнення, пераходу і спынення права З. таксама адзіныя.

У феад. перыяд на Беларусі было шырока распаўсюджана ўладанне няўласнымі землямі (пасесія), формамі яго былі падараванне, арэнда, заклад (застава), пажыццёвае кіраванне (трыманне). У пасесійным уладанні, пераважна ў форме падаравання буйным феадалам, часта знаходзіліся дзярж. землі. У заклад і арэнду паступалі ў асноўным прыватнаўласніцкія землі — ва ўладанне магнатаў і найб. прадпрымальніцкай ч. буйной і сярэдняй шляхты. У ролі трымальніка зямель выступала і царква. У 16 ст ў ВКЛ прыватнае З. складала каля 65%, дзяржаўнае — 30, царкоўнае — 5%. У выніку пераразмеркавання ўладання зямлёй на Беларусі ў апошняй чвэрці 18 ст. на прыватнае З. прыпадала 79,8% зямельнай плошчы, дзяржавы — 7,6, царквы — 12,6%. Памешчыкі часта закладвалі зямлю ў крэдытных установах. Пасля рэформы 1861 уладальнікамі зямельных надзелаў сталі і сяляне, вызваленыя ад прыгоннай залежнасці і пераведзеныя на выкуп. Купля-продаж і дарэнне зямлі былі моцна абмежаваны. Сялянам забаранялася закладваць надзельныя землі нават пасля выкупу. Яны былі абмежаваны і ў правах распрацоўкі нетраў на надзельнай зямлі. Абмяжоўвалася права сялян на надзельную зямлю, замацаваную ў асабістую ўласнасць у выніку Сталыпінскай аграрнай рэформы (продаж гэтай зямлі толькі сялянам, заклад яе толькі ў Сялянскім пазямельным банку). Пасля Кастр. рэвалюцыі 1917 уласнікам зямлі з’яўлялася Сав. дзяржава, якая валодала і правам З. Грамадзяне і арг-цыі маглі валодаць зямлёй толькі ў выпадках, калі яе давалі ў карыстанне сав. органы. У сувязі з нацыяналізацыяй зямлі ў СССР у зямельных адносінах былі выключаны купля-продаж зямлі. Зямля не магла быць аб’ектам таварнага абароту, пазыкі, арэнды, дарэння і завяшчання; забараняўся абмен зямлі без ведама і дазволу дзяржавы.

Літ.: Панютич В.П. Социально-экономическое раэвитие белорусской деревни в 1861—1900 гг. Мн., 1990.

В.М.Заркоў, В.П.Панюціч.

т. 7, с. 55

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Торг ’здзелка, гандаль’, ’кірмаш’, ’базар, рынак, месца гандлю’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., Касп., Байк. і Некр., Сцяшк., Шат., ТС, АБ, 7, Скарбы; ашм., Стан.; воран., Сл. ПЗБ), таргі́ ’аўкцыён’ (ТСБМ), ’гандаль; пакупнікі’ (Ян.). Укр. торг ’здзелка’, ’дагавор аб куплі-продажы’, ’гандлёвая плошча’, рус. торг ’прывоз, рынак, месца куплі і продажу’, ’гандаль’, ’гартаванне’, стараж.-рус. търгъ, польск. targ ’продаж і купля тавараў’, ’гандлёвая плошча’, ’гандаль, абарот’, ’выручка’, старое н.-луж. terg ’месца гандлю’, в.-луж. torhošćo ’рынак’, чэш., славац. trh ’рынак’, ’базар, кірмаш’, славен. tȓg ’тс’, ’плошча’, ’сквер’; серб. тр̑г, харв. tȓg ’тавар, якім гандлююць’, ’гандлёвая плошча’, балг. търгови́я ’гандаль’, търг ’тс’, търгъ́т ’аўкцыён’, макед. тргови́ја ’гандаль’, ст.-слав. тръгъ ’гандлёвая плошча’. Прасл. *tъrgъ. Пэўным чынам знаходзіцца ў сувязі з алб. treg(ë) ’рынак’, ’базар’ (> Trst), ілір. tergitio ’гандляр, купец’, з венецкімі тапонімамі Tergeste > Trzst > Trst ’рынак’, Opitergium ’хлебны або таварны рынак’, лігур. terg‑ ’купец’, Tergolape, Tergilam і інш. Рыбеца (Archivio glottologico italiano, 35, 51) сцвярджае, што *terga, якое дало алб. tregë, з’яўляецца міжземнаморскім словам і яго можна звязаць генетычна з асір.-вавіл. tamgaru ’купец’ > арамей. taggara > араб. tadžir, з якога выйшлі tiġaret ’барыш, заробак’, tüccar ’купец’, прынесеныя туркамі на Балканы (Скок, 3, 499). Ён мяркуе, што балканска-лац. terg‑ у Дунайскай зоне ў V ст. н. э. увайшло ў праславянскую мову. Літ. tur̃gus, лат. tìrgus ’рынак’, а таксама ст.-сканд. torg, швед. torg, дац. torv, фін. turku запазычаны ва ўсходніх славян (Махэк₂, 651; Брукнер, 566; Мікала, Berühr., 170; Скарджус, Slav., 226; Петрыч–Гольмквіст, JS, 8, 1962–1963, 146). Спробы вывесці паходжанне слав. *tъrgъ з цюрк., манг. torga, torgu ’шоўк’ ці са ст.-цюрк. turɣu ’стаянка’ не пераконваюць (Фасмер, 4, 82). Ондруш (Этимология–1984, 179) сцвярджае, што прасл. *tr̥gъ генетычна звязана не толькі з харв. trážiti, *s‑terg‑: *s‑torg‑ ’сцерагчы’, але і з балг. тъ́рси ’шукае’. Гл. яшчэ ЕСУМ, 5, 603. Сюды ж таргава́ць ’прыцэньвацца; гандляваць’ (ТСБМ), торгава́цца (ТС), то́ржышча ’рынак, гандлёвая плошча з народам’ (Нас.), тарго́віца ’базар’ (АБ, 7 (3)), таргаўшчы́ца, тарго́ўка ’гандлярка’ (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)