мякі́на, ‑ы, ж.

Адходы, якія застаюцца пасля абмалоту і ачысткі зерневых, бабовых культур і лёну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарве́ц, ‑вяца, м.

Хобатнае насякомае атрада прамакрылых, якое харчуецца сокамі сельскагаспадарчых культур і пладовых дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лабагрэ́йка, -і, ДМ -рэ́йцы, мн. -і, -рэ́ек, ж. (гіст.).

Жняярка прасцейшай будовы, што прымянялася для ўборкі асноўных збожжавых культур і вымагала вялікага фізічнага напружання ад рабочага, які працаваў на гэтай машыне (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ако́т ’валаскі з каласкоў збожжавых культур’ (Шат.). Гл. акоцце.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

севазваро́т, ‑у, М ‑роце, м.

Сістэма паляводства з паслядоўным, перыядычным чаргаваннем пасяўных культур на адным і тым жа полі. Ён [Лемяшэвіч] сам раней меў не надта глыбокае ўяўленне аб севазвароце і, колькі ні чытаў пра гэта, ніяк не мог запомніць чаргаванне культур. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плане́т, ‑а, М ‑неце, м.

Ручны або конны культыватар для апрацоўкі міжраддзяў агародных і іншых культур.

[Ад фр. planette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агаро́дніцтва, ‑а, н.

Развядзенне агародных культур як галіна сельскай гаспадаркі. Прамысловае агародніцтва. Парніковае і цяплічнае агародніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сортавыпрабава́нне, ‑я, н.

Праверка і ацэнка сартоў сельскагаспадарчых культур, якая праводзіцца ў полі на спецыяльных участках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абаро́т, -ту м., в разн. знач. оборо́т;

а. ко́ла — оборо́т колеса́;

вал ро́біць сто ~аў — вал де́лает сто оборо́тов;

а. палявы́х культу́р — оборо́т полевы́х культу́р;

а. капіта́лу — оборо́т капита́ла;

◊ узя́ць у а. — взять в оборо́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расадасаджа́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Машына для пасадкі расады агародніны і кармавых культур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)