root1 [ru:t] n.
1. ко́рань (расліны);
take roots пуска́ць карані́;
root vegetables караняпло́ды
2. прычы́на, крыні́ца;
the root of the problem крыні́ца прабле́мы
3. ко́рань (зуба, языка, воласа);
the root of a tooth ко́рань зу́ба
4. pl. roots карані́, су́вязі; прывы́чнае акружэ́нне
5. ling., math. ко́рань
♦
put down roots пуска́ць карані́;
root and branch грунто́ўна, карэ́нным чы́нам; радыка́льна
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
уя́ўны, -ая, -ае.
Які існуе ва ўяўленні або мажлівы тэарэтычна.
Уяўная небяспека.
Уяўная лінія.
○
Уяўны лік — у матэматыцы: квадратны корань з адмоўнага ліку.
|| наз. уя́ўнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
коранепадо́бны, ‑ая, ‑ае.
Падобны з выгляду на корань.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чамяры́ца, -ы, ж.
Травяністая ядавітая лугавая расліна сямейства лілейных з тоўстым карэнішчам, буйным востраканечным лісцем і мяцёлкамі кветак, якая выкарыстоўваецца ў медыцыне.
|| прым. чамяры́чны, -ая, -ае.
Ч. корань.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чляні́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., чле́ніцца; незак.
Дзяліцца на асобныя часткі, члены; расчляняцца.
Слова членіцца на корань і суфіксы.
|| зак. расчляні́цца, -чле́ніцца.
|| наз. члянéнне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
карэ́ньчык, ‑а, м.
Памянш. да корань (V 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
карэ́нішча, -а, н.
1. Падземнае сцябло шматгадовых травяністых раслін, якое адрозніваецца ад кораня наяўнасцю недаразвітага лісця.
2. Асноўны, галоўны корань дрэва, які з’яўляецца працягам ствала.
|| прым. карэ́нішчавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
strychnine [ˈstrɪkni:n] n.
1. bot. ірво́тны ко́рань
2. стрыхні́н;
strychnine poisoning атручэ́нне стрыхні́нам
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
каранёк, ‑нька, м.
Памянш.-ласк. да корань (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
курку́мавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да куркумы. Куркумавы корань.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)