карэ́нішча, -а, н.

1. Падземнае сцябло шматгадовых травяністых раслін, якое адрозніваецца ад кораня наяўнасцю недаразвітага лісця.

2. Асноўны, галоўны корань дрэва, які з’яўляецца працягам ствала.

|| прым. карэ́нішчавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

strychnine [ˈstrɪkni:n] n.

1. bot. ірво́тны ко́рань

2. стрыхні́н;

strychnine poisoning атручэ́нне стрыхні́нам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

каранёк, ‑нька, м.

Памянш.-ласк. да корань (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курку́мавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да куркумы. Куркумавы корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мандраго́равы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мандрагоры. Мандрагоравы корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пы́рнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пырніку. Пырнікавы корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пятру́шкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пятрушкі. Пятрушкавы корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валасніко́вісты, ‑ая, ‑ае.

Спец. З вялікай колькасцю тонкіх карэньчыкаў. Валасніковісты корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фія́лкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фіялкі. Фіялкавы пах.

2. Які мае колер фіялкі, фіялетавы.

3. у знач. наз. фія́лкавыя, ‑ых. Сямейства раслін, да якога адносяцца фіялкі.

•••

Фіялкавы корань гл. корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здабы́ць, -бу́ду, -бу́дзеш, -бу́дзе; -бу́дзь; -бы́ты; зак., што.

1. Дастаць, набыць.

З. цяслярны інструмент.

З. каштоўныя звесткі.

2. Дастаць з нетраў зямлі.

З. каменны вугаль.

З. нафту.

3. перан. Дабіцца чаго-н. шляхам барацьбы, настойлівасці, працы і пад.

З. славу.

З. перамогу ў баях.

◊

Здабыць корань — у матэматыцы: выканаць дзеянне, адваротнае ўзвядзенню ў ступень.

З. корань з ліку.

|| незак. здабыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. здабы́ча, -ы, ж.

Адправіцца на здабычу (на паляванне, на промысел).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)