root1 [ru:t] n.

1. ко́рань (расліны);

take roots пуска́ць карані́;

root vegetables караняпло́ды

2. прычы́на, крыні́ца;

the root of the problem крыні́ца прабле́мы

3. ко́рань (зуба, языка, воласа);

the root of a tooth ко́рань зу́ба

4. pl. roots карані́, су́вязі; прывы́чнае акружэ́нне

5. ling., math. ко́рань

put down roots пуска́ць карані́;

root and branch грунто́ўна, карэ́нным чы́нам; радыка́льна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

уя́ўны, -ая, -ае.

Які існуе ва ўяўленні або мажлівы тэарэтычна.

Уяўная небяспека.

Уяўная лінія.

Уяўны лік — у матэматыцы: квадратны корань з адмоўнага ліку.

|| наз. уя́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

коранепадо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны з выгляду на корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чамяры́ца, -ы, ж.

Травяністая ядавітая лугавая расліна сямейства лілейных з тоўстым карэнішчам, буйным востраканечным лісцем і мяцёлкамі кветак, якая выкарыстоўваецца ў медыцыне.

|| прым. чамяры́чны, -ая, -ае.

Ч. корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чляні́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., чле́ніцца; незак.

Дзяліцца на асобныя часткі, члены; расчляняцца.

Слова членіцца на корань і суфіксы.

|| зак. расчляні́цца, -чле́ніцца.

|| наз. члянéнне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карэ́ньчык, ‑а, м.

Памянш. да корань (V 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карэ́нішча, -а, н.

1. Падземнае сцябло шматгадовых травяністых раслін, якое адрозніваецца ад кораня наяўнасцю недаразвітага лісця.

2. Асноўны, галоўны корань дрэва, які з’яўляецца працягам ствала.

|| прым. карэ́нішчавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

strychnine [ˈstrɪkni:n] n.

1. bot. ірво́тны ко́рань

2. стрыхні́н;

strychnine poisoning атручэ́нне стрыхні́нам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

каранёк, ‑нька, м.

Памянш.-ласк. да корань (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курку́мавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да куркумы. Куркумавы корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)