Зыране, гл. Комі

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

зыра́не, ‑ран; адз. зыранін, ‑а, м.; зыранка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. зыранкі, ‑нак; ж.

Устарэлая назва народа комі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пермякі́, ‑оў; адз. пярмяк, пермяка, м.; пярмячка, ‑і, ДМ ‑чцы; мн. пярмячкі, ‑чак; ж.

Былая назва часткі народа комі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́на-у́гры, ‑аў.

Група народаў з блізкароднаснымі моўнымі рысамі, да якой належаць венгры, ханты, мансі, фіны, карэлы, эстонцы, саамі, комі і некаторыя іншыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ко́ми-Пермя́цкий автоно́мный о́круг ист. Ко́мі-Пярмя́цкая аўтано́мная акру́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ванееў А. (паэт Комі) 6/61

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Пельме́ні ’маленькія піражкі з цеста, начыненыя мясным або рыбным фаршам’ (ТСБМ). З рус. пельме́ні, якое з комі pelʼńań < комі, удм. pel ’вуха’, ńań ’хлеб’ — назва паводле формы, падобнай да вуха, гл. Папоў, Из истории, 28; Фасмер, 3, 230.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чум

(комі cum)

лёгкае пераноснае жыллё конусападобнай формы ў некаторых народаў Поўначы, зробленае з жэрдак, абцягнутых скурамі жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Магале́йка, мыгале́йка ’кісет’ (Багд., Бяльк.). Роднаснае да паўн.-рус. магиль ’суконная торбачка’, якое Фасмер (2, 555) выводзіць з комі me̮ gi̮ lʼ ’мяшэчак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лаба́з, лаба́с

(рус. лабаз, ад комі lobos = будан)

уст. 1) памяшканне для продажу або захоўвання зерня, мукі, а таксама склад розных тавараў;

2) абарог.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)