многаметро́вы, ‑ая, ‑ае.

На многа метраў даўжынёю, працягласцю, намерам. Многаметровы канат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падаўжа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для падаўжэння чаго‑н. Падаўжальны канат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патро́йны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з трох частак, трайны. Патройны канат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гайдро́п, ‑а, м.

Канат, які скідаецца з аэрастата для тармажэння пры спуску.

[Англ. guide-rope.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размача́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Растрапаць, раздзяліць на валокны. Размачаліць канат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штаг, ‑а, м.

Спец. Канат, трос, які ўтрымлівае ад падзення мачту, стэньгу і пад.

[Гал. stag.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́на, ‑ы, ж.

Тоўстая вельмі моцная вяроўка, канат з валокнаў ці дроту. Стальная ліна. Пяньковая ліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

джу́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да джуту ​1. Джутавае валакно. // Зроблены з джуту ​1. Джутавы канат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыча́л, -а і -у, м.

1. -у, гл. прычаліць.

2. -а, мн. -ы, -аў. Вяроўка, канат, якім прычальваюць.

Замацаваць, кінуць, падаць п.

3. -а, мн. -ы, -аў. Месца, дзе прычальваюць.

Карабель стаіць каля прычала.

|| прым. прыча́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Trósse

f -, -n трос; лі́на, кана́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)