Verbum

анлайнавы слоўнік

кло́ун

(англ. clown)

1) камічны персанаж у п’есах англійскіх драматургаў 16 ст.;

2) цыркавы артыст-комік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

грацые́за

(ісп. gracioso = дасціпны)

традыцыйны камічны слуга ў іспанскай драматургіі 17 ст., у так званай камедыі плашча і шпагі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

burlesque

[bɜ:rˈlesk]

1) бурле́ска f.

2) паро́дыя, карыкату́ра f.

v.t, v.i.

высьме́йваць, рабі́ць паро́дыю

adj.

камі́чны, жарто́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

droll

[droʊl]

adj.

заба́ўны; камі́чны

бла́зен -на m., штука́р -а́ m., фігля́р -а́ m.

v.i.

жартава́ць; блазнава́ць, штука́рыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пая́ц

(іт. pagliaccio, ад paglia = салома)

1) камічны персанаж старадаўняга народнага італьянскага тэатра;

2) уст. клоун у цырку, балагане;

3) перан. чалавек, які крыўляецца, паводзіць сябе як клоун.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

АНДЖАЛІ́НІ (Angiolini) Даменіка Марыа Гаспара

(9.2.1731, Фларэнцыя — 5.2.1803),

італьянскі балетмайстар, артыст, лібрэтыст і кампазітар. Адзін з заснавальнікаў дзейснага балета. Падзяляў балетныя жанры на 4 групы: гратэск, камічны, паўхарактарны і высокі. Важнейшае месца ў балеце адводзіў музыцы. На аснове камедый Мальера стварыў новае для муз. т-ра відовішча. Працаваў у Італіі, Германіі, Аўстрыі, у 1766—86 (з перапынкамі) у Пецярбургу і Маскве. Паставіў шэраг балетаў, у т. л. на ўласную музыку.

т. 1, с. 353

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

funny

[ˈfʌni]

adj.

1) сьме́шны, сьмяхо́тны; заба́ўны, камі́чны

in a funny way — сьмяхо́тна, сьме́шна, заба́ўна

2) informal дзі́ўны, дзіво́сны; дзіва́цкі (хара́ктар), дзівакава́ты (чалаве́к)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пая́ц

(іт. pagliaccio = сяннік, ад paglio = салома)

1) камічны персанаж старадаўняга народнага італьянскага тэатра;

2) клоун у цырку, балагане;

2) перан. чалавек, які крыўляецца, вядзе сябе, як клоун.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БЛА́ЗАН,

1) прыбліжаны манарха ці феадала, які павінен быў весяліць гаспадара і гасцей. Паявіліся ў Зах. Еўропе ў 15 ст. У Рэчы Паспалітай вядомы з канца 15 ст., у Расіі — з пач. 18 ст. 2) Дзейная асоба, камічны персанаж стараж. спектакляў школьнага і нар. (гульні-паказы, батлейка) т-раў, нар. драмы. Выканаўца ролі блазна меў звычайна яркі, стракаты касцюм, у руках трымаў ляльку з бразготкамі.

3) Персанаж у творах У.Шэкспіра, П.Кальдэрона і інш., у бел. драматургіі — К.Марашэўскага, Е.Міровіча і інш.

т. 3, с. 184

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

cartoon

[kɑ:rˈtu:n]

1) камі́чны малю́нак, карыкату́ра f.

2) ко́мікс -у m.

animated cartoon — мультыплікацы́йны фі́льм

3) кардо́н -у m. (на́кід карці́ны, узо́р фрэ́скаў)

v.t.

1) малява́ць карыкату́ры

2) рабі́ць кардо́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)