парашо́к, -шку́ і -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

1. -шку́. Дробна расцёртыя частачкі цвёрдага рэчыва.

Зубны п. (для чысткі зубоў).

2. -шка́. Лекавае рэчыва пэўнай дазіроўкі ў раздробненым выглядзе.

Лякарства ў парашках.

◊

Сцерці ў парашок каго (разм.). — жорстка расправіцца; звычайна як выраз пагрозы.

|| прым. парашко́вы, -ая, -ае.

Парашковае малако (з малочнага парашку).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

альвео́лы, ‑аў; адз. альвеола, ‑ы, ж.

1. Найдрабнейшыя пузыркі, якія ўтвараюцца лёгачнай тканкай і да якіх падыходзяць канцавых разгалінаванні крывяносных жылак.

2. Ямкі ў сківіцах, дзе змяшчаюцца карані зубоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяззу́бы

1. (які не мае зубоў) záhnlos;

2. перан (непрынцыповы) schwach;

бяззу́бая кры́тыка óberflächliche Kritík

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

*Моўзаць, лельч., ельск. моўзать ’кусаць без зубоў, дзяснамі’, укр. моўзатʼ (Бел.-укр. ізал.). Да прасл. melzti ’ссаць’, ’даіць’ (рус. ц.-слав. мълсти, рус. цвяр., уладз., ярасл. молсать ’смактаць, абгрызаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карэ́нны, -ая, -ае.

1. Спрадвечны, пастаянны (пра жыхароў пэўнай мясцовасці).

К. мінчанін.

2. Рашаючы, самы істотны, які датычыцца асноў чаго-н.

К. пералом у грамадскім жыцці.

Карэнныя змены.

3. Які мае адносіны да кораня слова; каранёвы.

Карэнная частка слова.

○

Карэнныя зубы — пяць задніх зубоў з кожнага боку верхняй і ніжняй сківіц.

◊

Карэнным чынам — поўнасцю, зусім.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ца́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Абл. Утвараць гукі, падобныя на лёскат зубоў. — Сяджу, калачуся, а .. [ваўкі] ўжо цахкаюць тут, ляскаюць зубамі. Сабаленка. Працаваў дзядзя Міша нажніцамі, але яны не цахкалі, а шапацелі, спявалі! Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bewáffnen

1.

vt узбро́йваць

bis an die Zähne ~ — узбро́іць да зубо́ў

2.

(sich)

узбро́йвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

узбро́ены прич., прил., в разн. знач. вооружённый;

у. атра́д — вооружённый отря́д;

~нае паўста́нне — вооружённое восста́ние;

◊ у. да зубо́ў — вооружённый до зубо́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

brace​1 [breɪs] n.

1. скрэ́па; змацава́нне

2. pl. braces AmE брэ́кеты, пласці́нкі для выпраўле́ння зубо́ў

3. pl. braces BrE падця́жкі, шле́йкі

4. па́ра (дзічыны, забітай на паляванні)

5. pl. braces фігу́рныя ду́жкі {}

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шчарба́ты

1. (які не мае ўсіх зубоў) záhnlückig, mit Záhnlücken;

2. (які мае няроўныя краі) schártig, ríssig, schrámmig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)