constitution [ˌkɒnstɪˈtju:ʃn] n.

1. канстыту́цыя;

the US Constitution Канстыту́цыя Злу́чаных Шта́таў Аме́рыкі

2. склад це́ла;

He has a strong constitution. У яго здаровы арганізм.

3. fml склад, саста́ў, будо́ва;

the constitution of the air саста́ў/склад паве́тра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ГІДРААГРЭГА́Т

(ад гідра... + агрэгат),

агрэгат, які складаецца з гідраўлічнай турбіны і эл. генератара (гідрагенератара), злучаных агульным валам. Бываюць гарыз. восевыя (да іх адносяцца праматочныя і капсульныя гідраагрэгаты) і вертыкальныя.

т. 5, с. 220

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шпо́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Спец.

1. Дэталь у якім‑н. механізме, машыне і пад., якая засцерагае ад узаемнага перамяшчэння злучаных ёю частак.

2. У рыбнай прамысловасці — драўляны пруток або палачка, якая засоўваецца ў рыбу праз рот удоўж цела.

[Польск. szponka ад ням. Span.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гармо́нік

(гр. harmonikos = гарманічны)

музычны інструмент, які складаецца са злучаных расцяжнымі рухомымі мяхамі дзвюх дэк з клавіятурай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

батарэ́я, -і, мн. -і, -рэ́й, ж.

1. Артылерыйскае тактычнае падраздзяленне, якое складаецца з некалькіх гармат, а таксама пазіцыя, якую займае такое падраздзяленне.

Мінамётная б.

2. Аб’яднанне некалькіх аднатыпных прылад, прыстасаванняў у адзіную сістэму для эфектыўнага дзеяння.

Б. акумулятараў.

3. Сукупнасць злучаных паміж сабой крыніц току, энергіі.

Сонечная б.

|| памянш. батарэ́йка, -і, ДМ -рэ́йцы, мн. -і, -рэ́ек, ж. (да 3 знач.).

|| прым. батарэ́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

квінці́ла

(ісп. quintillo, ад лац. quintus = пяты)

страфа з пяці вершаваных радкоў, злучаных дзвюма рыфмамі або клаўзуламі, пяцірадкоўе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фе́рма​2

(фр. ferme)

канструкцыя са злучаных паміж сабой металічных, жалезабетонных ці драўляных брусоў (напр. ф. маста моста).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трыно́м

(ад гр. tri = трох + -ном​1)

алгебраічны выраз, які складаецца з трох адначленаў, злучаных знакамі плюс або мінус.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

зруб, ‑а, м.

Сцены драўлянага збудавання, складзеныя з бярвення або брускоў, злучаных у чатырохвугольныя вянкі. Калодзежны зруб. □ З вуліцы я завярнуў на агарод к новаму зрубу ў чатыры вянкі. Каваль. Адзін зруб быў ужо выведзены аж пад кроквы, відаць, чалавек спяшаўся, каб да зімы ўсяліцца ў новую хату. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біно́кль

(фр. binocle, ад лац. bini = два + oculum = вока)

аптычная прылада з дзвюх паралельна злучаных трубак для разглядвання аддаленых прадметаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)