пы́ха ж. высокоме́рие ср., спесь, кичли́вость, надме́нность;

збіць пы́ху — (каму) сба́вить спесь (кому)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

сасцябну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак. і аднакр.

Сцебануўшы, збіць што‑н. Сасцябнуць пугай лісце з галіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакрыва́віць, ‑крываўлю, ‑крывавіш, ‑крывавіць; зак., што.

Разм.

1. Збіць да крыві. Пакрывавіць ногі.

2. Заліць, запэцкаць кроўю ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zatłuc

зак. збіць да смерці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

red herring [ˌredˈherɪŋ] n. вэ́нджаны селядзе́ц

♦

draw a red-herring across the path збіць з панталы́ку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

атлумі́ць, атлумлю, атлуміш, атлуміць; зак., чаго-што.

Разм. Затуманіць шумам, крыкам; адурманіць; збіць з толку, з тропу, з панталыку. Атлуміць галаву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высакаме́рны, ‑ая, ‑ае.

Пагардліва-фанабэрысты; напышлівы. Высакамерны выгляд. □ [Ярохіну] вельмі хацелася паспрачацца з гэтым высакамерным панам, збіць з яго гэтую надзьмутую фанабэрыстасць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Стро́нціць ‘пашкодзіць, звіхнуць’ (Сцяшк. Сл.), ‘пакалечыць’ (іўеў., шальч., воран., паст., Сл. ПЗБ), стро́нціцца ‘ўпасці’ (шальч., Сл. ПЗБ). З польск. strącić ‘збіць, зваліць, упіхнуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

троп I м., лит. троп

троп II: збі́цца (збіць) з тро́пу сби́ться (сбить) с то́лку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

троп ​1, ‑а, м.

Слова або зварот, якія ўжываюцца ў пераносным значэнні. Паэтычныя тропы. □ Як лёгка гаварыць аб стылі, калі бачыш выразныя сімпатыі таго ці іншага паэта да пэўнага набору тропаў, да пэўных гатупкаў эпітэтаў ці метафар, рыфмаў ці рытмаў. Лойка.

[Грэч. tropos.]

троп ​2, ‑у, м.

У выразах: збіцца з тропу гл. збіцца; збіць з тропу гл. збіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)