пратэ́ктар

(лац. protector = які прыкрывае, абараняе)

1) уст. апякун, заступнік;

2) дзяржава, якая ажыццяўляе пратэктарат;

3) патоўшчаная бегавая частка пакрышкі, якая ахоўвае шыну ад механічных пашкоджанняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

adjutant

[ˈædʒʊtənt]

n.

1) ад’юта́нт -а m.

2) асыстэ́нт -а, засту́пнік -а, памага́ты -ага m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Patrón

m -s, -e засту́пца, засту́пнік, патро́н

ein schláuer ~ — разм. хітру́н, прайдзісве́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

subhead

[ˈsʌbhed]

n.

1) падзагало́вак -ўка m.

2) падразьдзе́л (у кні́зе)

3) засту́пнік, наме́сьнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

deputy

[ˈdepjəti]

n., pl. -ies

1) наме́сьнік, засту́пнік -а m.

2) дэлега́т, дэпута́т -а m., дэпута́тка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Förderer

m -s, -

1) мецэна́т; засту́пнік

2) тэх. транспарцёр, канве́ер

3) горн. рудаадка́тчык

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vice-president

[,vaɪsˈprezɪdənt]

n.

1) віцэ-прэзыдэ́нт -а m.

2) засту́пнік, наме́сьнік старшыні́, віцэ-старшыня́-і́ m.& f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

adwokat

м.

1. адвакат;

adwokat przysięgły уст. прысяжны павераны;

2. перан. абаронца; адвакат; заступнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Патрон 1 ’апякун свабодных, бедных грамадзян’, ’абаронца горада, абшчыны’, ’адвакат-абаронца’, ’гаспадар фірмы, начальнік’, ’святы’, ’дзень анёла’ (ТСБМ, Нас.), ст.-бел. патронъ ’заступнік, абаронца’ (1556 г.). Запазычана са ст.-польск. patron, якое з лац. patrōnus ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 23).

Патрон 2, ветк. патрона ’гільза з капсулем, зарадам і куляй або шротам’ (ТСБМ, Мат. Гом.). З польск. patron, patrona ’тс’. Не выключана магчымасць другаснага запазычання з рус. патрон ’тс’, якое праз ням. Patron прыйшло з франц. patron < с.-лац. patrōnus ’абалонка снарада’. Этымалагічна тоеснае з патрон 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абаро́нца, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ы, Т ‑ай (‑аю), ж.

1. Той, хто каго‑, што‑н. абараняе, засцерагае ад нападу, непрыязных або варожых дзеянняў, шкоднага ўплыву; заступнік. Абаронцы міру. □ [Віця] ні на крок не адыходзіў ад дзеда, адчуваючы ў ім клапатлівага і надзейнага абаронцу. Шамякін. [Варожых аўтаматчыкаў] сустракалі абаронцы крэпасці ружэйным і кулямётным агнём. Гурскі.

2. Той, хто адстойвае на судзе інтарэсы абвінавачанага; адвакат. Пасля абвінаваўчае, прамовы выступіў абаронца. Чорны.

3. Ігрок групы абароны ў футбольнай, хакейнай і інш. камандах. Левы абаронца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)