ажы́ннік, ‑у, м., зб.

Кусты, зараснік ажын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арэ́шнік, -у, м.

Кусты з ядомымі пладамі-арэхамі, а таксама зараснік такіх раслін; ляшчыннік.

Разросся а. на паляне.

|| прым. арэ́шнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вярбня́к, вербняку, м., зб.

Зараснік вярбы; маладыя вербы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калі́ннік, ‑у, м.

Зараснік каліны (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парэ́чнік, ‑у, м.

Зараснік парэчак. // Галінкі, сцябліны парэчак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сла́нікавы, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца сланікам. Сланікавы зараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

але́шнік, -у, м.

1. Зараснік альхі, альховы лес.

2. Альховыя дровы; будаўнічы матэрыял з вольхі і пад.

Воз алешніку.

|| прым. але́шнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хмяльні́к, хмельніка, м.

Зараснік хмелю. // Месца, дзе расце хмель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрадзіра́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; -а́емся, -а́ецеся, -а́юцца; зак.

Прадрацца — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае.

Мяхі папрадзіраліся.

П. праз калючы зараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вербняко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вербняку. Вербняковы зараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)