але́шнік, -у, м.

1. Зараснік альхі, альховы лес.

2. Альховыя дровы; будаўнічы матэрыял з вольхі і пад.

Воз алешніку.

|| прым. але́шнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

хмяльні́к, хмельніка, м.

Зараснік хмелю. // Месца, дзе расце хмель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрадзіра́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; -а́емся, -а́ецеся, -а́юцца; зак.

Прадрацца — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае.

Мяхі папрадзіраліся.

П. праз калючы зараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вербняко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вербняку. Вербняковы зараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арэ́шнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да арэшніку. Арэшнікавы зараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лазняко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лазняку. Лазняковы зараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мінда́льнік, ‑у, м., зб.

Кусты, зараснік міндаля (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Únterholz

n -es падле́сак, за́раснік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

туга́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тугаю. Тугайныя лясы. Тугайны зараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chaszcze

мн. кустоўе; зараснік; хмызняк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)