пінакатэ́ка
(гр. pinakotheke, ад pinaks, -akos = карціна + theke = сховішча)
сховішча твораў жывапісу; карцінная галерэя.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
гохуа́
(кіт. го-хуа)
традыцыйная школа кітайскага жывапісу вадзянымі фарбамі на шаўковых і каляровых скрутках.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мары́на
(іт. marina, ад лац. marinus = марскі)
твор пейзажнага жывапісу, у якім адлюстраваны марскі краявід.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пленэ́р
(фр. plein air = вольнае паветра)
перадача паветранага асяроддзя і натуральнага асвятлення ў творы жывапісу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пленэры́зм
(ад пленэр)
напрамак жывапісу, які вызначаецца імкненнем да найпраўдзівейшай перадачы прыроднага асвятлення, колеру, навакольнай атмасферы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
іканапі́сны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да іканапісу. Іканапісная майстэрня. Іканапісныя школы. // Уласцівы іканапісу, характэрны для іканапісу. Іканапісны стыль царкоўнага жывапісу. Іканапісныя каноны.
2. перан. Такі, як у святога на іконе; выглядам падобны на малюнак святога. Ідуць баркалабаўскія старцы з сінявокімі хлопчыкамі празрыстай іканапіснай прыгажосці. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пастэ́ль
(фр. pastel, ад іт. pastello)
мяккія каляровыя алоўкі для жывапісу, а таксама малюнкі, выкананыя такімі алоўкамі.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
грунт, -у, М -нце, мн. грунты́, -о́ў, м.
1. Глеба, зямля.
Гліністы г.
2. Цвёрдае дно пад вадой.
Убіць па́лі ў г.
3. Слой рэчыва, якім пакрыта палатно ці дрэва, прызначаныя для жывапісу.
Нанесці г. на палатно.
4. перан. Тое галоўнае, на чым асноўваецца, грунтуецца што-н.
|| прым. грунтавы́, -а́я, -о́е (да 1 і 3 знач.).
Грунтавыя воды.
Грунтавая дарога (не брукаваная). Грунтавыя фарбы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аддзе́л, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Падраздзяленне ў структуры якой-н. установы, прадпрыемства або ўстанова, якая ўваходзіць у склад якой-н. арганізацыі.
А. кадраў.
Галантарэйны а. магазіна.
2. Састаўная частка чаго-н., дзе знаходзяцца аднародныя прадметы; тэматычна аб’яднаная частка кнігі, газеты.
А. беларускага жывапісу.
А. хронікі ў газеце.
3. Адна з частак, на якія падзяляецца што-н. цэлае на аснове пэўных прыкмет.
Аддзелы галаўнога мозга.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
глянцзі́льбер
(ням. Glanzsilber, ад Glanz = бляск + Silber = срэбра)
рэчыва, якое змяшчае плаціну або паладый; выкарыстоўваецца для жывапісу на фарфоры.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)