Verbum

мады́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Уст. Жанчына, якая займаецца шыццём моднага жаночага адзення і галаўных убораў.

[Фр. modiste ад mode — мода.]

гаржэ́тка, ‑і. ДМ ‑тцы, ж.

Прадмет жаночага туалету ў выглядзе палоскі футра ці цэлай шкуркі звярка, якую носяць замест каўняра.

[Фр. gorgette.]

ужыва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які часта, шырока ўжываецца; агульнапрыняты. Найбольш ужывальнымі суфіксамі назоўнікаў жаночага роду з’яўляюцца наступныя: ‑к-а.., ‑антк-а. Граматыка.

ме́дыум ​¹, ‑а, м.

Паводле забабонных уяўленняў спірытаў — пасрэднік паміж людзьмі і «духамі».

[Ад лац. medius — сярэдні.]

ме́дыум ​², ‑а, м.

Сярэдні рэгістр жаночага пеўчага голасу.

[Ад лац. medius — сярэдні.]

вэ́люм, ‑у, м.

Кавалак тонкай празрыстай тканіны, прымацаваны да вянка або жаночага капелюша; з’яўляецца часткай жаночага шлюбнага (белы) або жалобнага (чорны) убору. Нявеста была як нявеста: у беласнежным вэлюме, з вянком, з букецікам белых красак на грудзях. Лынькоў. / у перан. ужыв. Два дні неба над пасёлкам было зацягнута хмарамі. Яны ахуталі шэрым вэлюмам вяршаліны гор. Бяганская.

[Іт. velo ад лац. velum — заслона.]

сеньёра, ‑ы, ж.

У Іспаніі — форма ветлівага звароту да жанчыны (ужываецца ў спалучэнні з іменем або прозвішчам асобы). // Разм. Назва асобы жаночага полу.

фуэтэ́, нескл., н.

Фігура класічнага жаночага танца, якая складаецца з паварота на пальцах адной нагі пры адначасовым кругавым руху ў паветры другой нагі.

[Фр. fouetté ад fouetter — пляскаць.]