Манту́ла ’ход гульні ў баланты (у цуркі)’, манту́ліць ’біць, гуляць’ (ТС). Рус. перм. дать мантулу кому‑либо ’ўдарыць каго-небудзь’. Паводле Цыхуна (Бел.-укр. ізал., 86), семантычна найбольш блізка лексема стаіць да рум. mântuióla ’заканчэнне’, ’збаўленне, вызваленне, уратаванне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пасве́дчыць сов.

1. засвиде́тельствовать, удостове́рить;

2. юр. показа́ть, дать показа́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

прачуха́нка ж., прост. нагоня́й м.; вы́волочка;

даць ~ку — дать нагоня́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пу́дла ср., охот. про́мах м.;

◊ даць п. — промахну́ться; дать ма́ху

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

лататы́: даць (зада́ць) лататы́ прост. зада́ть лататы́, дать (зада́ть) стрекача́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пы́цель (род. пы́тля) м. вальцо́вая ме́льница;

◊ даць пы́тлю — дать жа́ру

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

сатня́га ж., разг. сотня́га;

пазы́чыць ~гу — взять (дать) взаймы́ сотня́гу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Вярто́к ’вяроўка ці скручаны дубец, якім прымацоўваецца аглобля да саней; заварацень’ (навагр., Нар. сл.), рус. верто́к ’паварот’, урал., валаг. вертка дать ’зрабіць рэзкі паварот’; ’улізнуць, ухіліцца ад чаго-небудзь’. Бел. лексема — самастойнае ўтварэнне ад вьрт‑ъкъ. Да вярце́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наказа́ть​II сов. (дать наказ, наставление) уст., прост. наказа́ць; (повелеть) загада́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

стречо́к м. / дать (зада́ть) стречка́ прост. даць ця́гу, даць драпака́ (дра́ла).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)